۴۴۳۹.امام على عليه السلامـ در سخنرانى روز عيد قربان ، پس از تكبير ـ: خدا بزرگ است . خدا بزرگ است. خدايى جز خداى يگانه نيست . خدا بزرگ است . خدا بزرگ است . سپاس ، از آنِ خداست . خدا بزرگ است بر آنچه كه ما را هدايت كرد و شكر براى اوست ، به خاطر آنچه كه ما را بدان آزمود . سپاس ، از آنِ خداست براى آنچه كه از چارپايان اهلى به ما روزى كرد .
خدا بزرگ است؛ اندازه عرشش و خشنودى اش و مركب كلماتش و شمار قطرات باران آسمان هايش، و قطرات آب درياهايش . بهترينِ نام ها از آنِ اوست ، و در دنيا و آخرت ، سپاسْ او راست تا خشنود شود و حتى پس از خشنودى ، او همان بلندمرتبه بزرگ است .
خدا بزرگ است؛ بزرگ و متكبّر ؛ خدايى عزيز و عزّتمند ؛ مهربانى كه با عنايت و پُرلطف، توبه را مى پذيرد و از گناهان در مى گذرد ، و پس از توانايى مى بخشد ، و جز گروه گم راه ، كسى از رحمت او نا اميد نمى گردد .
خدا بزرگ است ؛ از سرِ اخلاص [مى گويم كه ]خدايى جز خداى يكتا نيست . منزّه است خداوند، صبحگاهان و شامگاهان . سپاس ، از آنِ خداست . او را سپاس مى گوييم، از او يارى مى جوييم، از او آمرزش مى طلبيم و از او هدايت مى خواهيم ؛ و گواهى مى دهم كه خدايى جز خداى يگانه نيست . تنهاست و شريكى براى او نيست و محمّد صلى الله عليه و آله بنده و فرستاده اوست .
هر كس خدا و پيامبرش را پيروى كند ، هدايت يافته است و به رستگارى بزرگى رسيده است ، و هر كس آنان را نافرمانى نمايد ، به گم راهى دور و درازى گرفتار آمده است.
م ـ هنگام ختم قرآن
۴۴۴۰.امام زين العابدين عليه السلام :امير مؤمنان ، هرگاه قرآن را ختم مى كرد ، مى گفت : «بار خدايا! سينه ام را با قرآن ، فراخ ساز و تنم را با قرآن به كار گير، ديده ام را با قرآن بينا گردان، زبانم را با قرآن ، گويا ساز و تا هنگامى كه مرا زنده نگه مى دارى ، در [ كار ]قرآن ، يارى ام كن؛ چرا كه جز با تو قدرت و توانى نيست.
۴۴۴۱.كنز العمّالـ به نقل از زِرّ بن حُبَيش ـ: قرآن را از آغاز تا پايان ، پيش على بن ابى طالب عليه السلام خواندم . هنگامى كه به سوره هاى «حواميم» رسيدم ، فرمود : «به عروس هاى قرآن رسيدى» و هنگامى كه به آغاز آيه بيست و دوم از سوره «شورا» : «و كسانى كه ايمان آورده اند و كارهاى شايسته كرده اند ، در باغ هاى بهشت اند» رسيدم ، گريست ، به گونه اى كه صداى گريه اش بلند شد و آن گاه ، سر به آسمانْ بلند كرد و فرمود : «اى زِر ! بر دعاى من آمين بگو» و سپس گفت:
« بار خدايا! از تو فروتنىِ فروتنان، اخلاصِ يقين كنندگان، همراهىِ خوبان، شايستگىِ حقايق ايمان، بهره ورى از هر خوبى ، سلامت از هرگناه، وجوب رحمتت، موجبات گذشتت، دستيابى به بهشت و نجات از دوزخ را درخواست مى كنم .
اى زِر! هرگاه قرآن را ختم كردى ، اين دعا را بخوان ؛ چرا كه دوستم پيامبر خدا به من فرمان داد كه به هنگام ختم قرآن ، اين دعاها را بخوانم».
