۷ / ۱۷
نُعَيم بن دجاجه
۳۹۱۰.امام صادق عليه السلام :اميرمؤمنان در مورد سخنى كه بِشْر بن عُطارِد تميمى گفته بود، كسى را در پىِ او فرستاد . وقتى فرستاده اميرمؤمنان در جمع بنى اسد به دنبال او رفت و او را گرفت، نعيم ابن دجاجه اسدى برخاست و او را آزاد كرد. اميرمؤمنان به سوى وى فرستاد. او را آوردند و فرمود تا او را بزنند. نعيم گفت : به خدا سوگند، كنار تو بودن، موجب خوارى است و از تو جدا شدن، كفر است.
[ امام صادق عليه السلام فرمود :] وقتى كه على عليه السلام اين سخن را از او شنيد، گفت : «اى نعيم! از تو گذشتيم. خداوند متعال مى گويد : «بدى را به شيوه اى نيكو دفع كن» . امّا سخن تو كه گفتى : بودن در كنار تو خوارى است ، گناهى است كه انجام دادى، و سخن تو كه گفتى جدايى از تو كفر است ، ثوابى است كه به دست آوردى، و اين در برابر آن» .
آن گاه فرمود تا وى را آزاد كنند.
