۴۰۷۰. شرح نهج البلاغة : در سنّ او (على عليه السلام ) در زمانى كه پيامبر صلى الله عليه و آله دعوت خود را اظهار كرد و چهل ساله بود ، اختلاف شده است . گزارش مشهور ، آن است كه ايشان ده ساله بود و بسيارى از متكلّمان معتزلى مىگويند كه وى سيزده ساله بود و اين موضوع را استاد ما شيخ ابو القاسم بلخى و ساير استادان ما يادآور شدهاند.
گروه اوّل مىگويند : «او روزى كه كشته شد ، ۶۳ سال داشت» و گروه دوم مىگويند : «۶۶ سال داشت» و گزارشها در اين خصوص ، گوناگون است .
بعضى مردم مىپندارند كه وى ، كمتر از ده سال داشت؛ ولى بيشترين و آشكارترين قول ، خلاف اين است . احمد بن يحيى بَلاذُرى و على بن حسين اصفهانى يادآور شدهاند كه قريش ، گرفتار كمبود و قحطى شدند . پيامبر خدا به عموهايش حمزه و عباس فرمود : «آيا در اين سختى ، بار ابو طالب را به دوش نكشيم؟» .
همگى پيش ابوطالب آمدند و از وى خواستند كه فرزندانش را به آنان بسپارد تا مخارج آنها را متكفّل شوند . گفت : عقيل را براى من بگذاريد و هر كدام را مىخواهيد برداريد (او عقيل را بسيار دوست مىداشت) .
عبّاس ، طالب را گرفت وحمزه ، جعفر را برداشت و محمّد صلى الله عليه و آله على عليه السلام را برگزيد و به آنان گفت : «من آنى را برگزيدم كه خداوند ، آن را براى من برگزيده است» .
[راويان] گفتهاند كه على عليه السلام از زمانى كه ششساله بود، در دامان پيامبر خدا بود و آنچه او را ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ در نيكىو مهربانىو خوبىو حُسن تربيت على عليه السلام تشويق مىكرد ، گويى پاسداشت و قدرشناسىاى بود از آنچه كه ابوطالب در حقّ وى كردهبود، در زمانىكه عبد المطّلب درگذشت و او را در دامان وى
(ابو طالب) قرار داد .
و اين مطلب ، مطابق سخن اوست كه مىفرمود : «هفت سال پيش از آن كه كسى از اين امّت ، خدا را بپرستد ، او را مىپرستيدم» و نيز كلام او كه مىفرمود : «من هفت سال ، صدا را مىشنيدم و نور را مىديدم و پيامبر خدا ، در اين هنگام ، ساكت بود و در انذار و تبليغ ، به وى اذن داده نشده بود» .
توضيحْ آن كه اگر در روزى كه دعوت آشكار شد ، سيزده سال مىداشت و روزى كه پيامبر صلى الله عليه و آله او را از پدرش گرفته بود ، شش ساله بوده ، اين سخن ، درست از كار در مىآمد كه وى ، هفت سال ۱ پيش از همه ، خدا را عبادت مىكرد و عبادت كودك شش ساله ـ اگر اهل تميز و تشخيص باشد ـ صحيح است ، بويژه آن كه عبادت او تعظيم ، تجليل ، خشوع قلبى و پيروى كردن با قلب بوده ، در هنگامى كه چيزى از جلال خداوندى و نشانههاى شگفت او را مىديده است ، و چنين چيزى در كودكان وجود دارد .