۱۰ / ۲۰
ابو فِراس حَمْدانى ۱
۴۰۲۳ . او كه از ادباى بزرگ قرن چهارم است ، مى گويد :
بدا به مردمى كه پيرو هوا نفس خود شدند
در چيزى كه فرداى آن از نتيجه اش زيان ديدند !
آيا آنان نشنيدند آنچه را كه پيامبر
در سخن خود ، پدرش را بدان ويژه ساخت؟
هنگامى كه در روز غدير خم آشكارا گفت :
«هر كس كه من بر او مولايم ، على مولاى اوست» .
اين وصيّت او به وى است ، نيك بفهميد
اى كسانى كه مى گوييد او به وى سفارش نكرد .
در قرآن ، آنچه را كه در فضل اوست ، بخوانيد
و درنگ كنيد و محتوايش را بفهميد .
اگر در شأن ايشان ، تنها «هل أتى» نازل مى شد
بدون آن كه چيز ديگرى نازل شود ، او را بس بود .
نخستين كسى كه قرآن را گرفت
از زبان و سخن پيامبر و خواند ، كه بود؟
صاحب فتح خيبر كه بود؟ و چه كسى
با زور بازو ، در و پاشنه آن را كَند و دور افكند؟
چه كسى پيامبرِ مختار را بى همراهىِ ديگر مردم ، يارى كرد؟
و چه كسى او را پشتيبانى نمود و چه كسى برادرش شد؟
چه كسى ناشناس در بستر او خوابيد
آن گاه كه دشمنانش بر گِرد بستر او جمع شدند؟
خدايمان به كلام خودش
از «صادقان» و «قانتان» ، جز او چه كسى را اراده كرده است؟
جبرئيل از سوى پروردگار اعلى چه كسى را
به سلام خداوند ، ويژه ساخت و او را برگزيد؟
آيا پنداشتيد كه اگر فرزندانش را بكُشيد
در روز قيامت مى توانيد در سايه چترش قرار گيريد؟
و يا آن كه [ پنداشته ايد ] از حوض او به دست او
آبى خواهيد نوشيد ، در حالى كه خون حسين ريخته شد؟
و از همين قصيده است :
آيا فراموش كرديد «روز كسا» را و اين كه او
از جمله كسانى بود كه در زير عباى پيامبر قرار گرفت؟
خداى من! من به هدايت آنان راه جُستم
و در روز هدايت ، جز به او هدايت نمى جويم .
عشق مى ورزم به كسى كه پيامبر و آل او دوستش دارند
همواره ؛ و با هر كس كه او را بد مى دارد ، بد خواهم بود .
