۹ / ۱۲
خليل بن احمد ۱
۳۹۷۲.الأمالى ، طوسىـ به نقل از محمّد بن سلام جُمحى ـ: يونس بن حبيب نحوى ـ كه گرايش عثمانى داشت ـ ، به من خبر داد كه به خليل بن احمد گفتم : مى خواهم مسئله اى را از تو بپرسم. آيا آن را مخفى نگه خواهى داشت؟
گفت : حرف تو دليل بر اين است كه پاسخ پرسشت شديدتر از خودِ پرسش است. بنابراين ، [ بگو آيا] تو هم آن را مخفى خواهى داشت؟
گفتم : آرى ، تا زمانى كه زنده اى.
گفت : بپرس.
گفتم : چرا اصحاب پيامبر خدا و خويشانشان ، همچون پسران يك مادر به نظر مى رسند و على بن ابى طالب از بين آنان ، مثل فرزند هَووست؟
گفت : اين پرسش از كجا مايه مى گيرد؟
گفتم : تو وعده دادى كه پاسخ بدهى.
گفت : و تو ضمانت دادى كه آن را پنهان دارى.
گفتم : تا زمانى كه زنده اى .
گفت : چون در اسلام آوردن بر آنان پيشى گرفته بود و در دانش ، از آنان برتر بود. در شرافت ، والاتر از آنان ، و در زهد ، برتر ، و در جهاد ، پُر سابقه تر بود. بنا بر اين ، به وى حسادت ورزيدند و مردم ، به همگون ها و هم رديف هاى خود ، علاقه مندترند تا به كسانى كه با آنان فرق دارند. اين را بدان.
