ر . ك : ج ۴ ص ۲۸۱ (نرمخويى تا زمانى كه توطئه در كار نباشد) .
ج ۵ ص ۲۳۳ (پس از پيروزى) .
ج ۶ ص ۴۱۹ (شكيبايى امام بر آزارِ خوارج و مدارا با ايشان) .
و ص ۵۰۱ (سياست امام درباره زخميان و غنيمتها) .
۲ / ۶
قدرت اراده و پايدارى
۴۱۱۹. امام على عليه السلام : بعد از حمد و سپاس خدا ؛ زمانى كه خداوند سبحان ، محمّد صلى الله عليه و آله را به پيامبرى برانگيخت ، از مردم عرب كسى نمىتوانست كتابى بخواند و كسى ادّعاى پيامبرىو وحى نمىكرد. او بههمراه كسانى كه از او پيروى كردند ، با كسانى كه نافرمانىاش كردند ، جنگيد و آنان را به آنچه كه موجب رستگارىشان مىگشت ، سوق داد . . .
به خدا سوگند ، من از جمله كسانى بودم كه در جلو لشگر اسلام بودم [ و لشگر كفر را مىراندم] تا همگى پشت كردند و سپس گِرد آمده ، رام گرديدند . نه ناتوان گشتم ، نه ترسيدم ، نه خيانت كردم و نه سستى ورزيدم .
به خدا سوگند ، باطل را خواهم شكافت و حق را از تهيگاه آن بيرون خواهم كشيد .
