9
دانش نامه اميرالمؤمنين علیه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج7

۲۷۹۳.تاريخ الطبرى:جرير بن عبد اللّه به سوى قرقيسيا رفت و به معاويه نامه نوشت. معاويه نيز به او نامه نوشت و فرمان داد كه نزد او آيد.

۲۷۹۴.سيَر أعلام النبلاءـ به نقل از محمّد بن عمر ـ: جرير در جزيره و اطراف آن پيوسته از على عليه السلام و معاويه كناره بود، تا آن كه در شَرات ۱ ، در زمان حكومت ضحّاك بن قيس بر كوفه درگذشت.

۵ / ۲

ابو عبد الرحمان سُلَمى

۲۷۹۵.الغاراتـ به نقل از عطاء بن سائب ـ: مـردى بـه ابو عبد الرحمان سُلَمى گفت: تو را به خدا سوگند مى دهم كه به من خبرى بدهى. چون پذيرفت، گفت: تو را به خدا، جز [ به خاطر ] آن روز كه على عليه السلام مال را ميان كوفيان تقسيم مى كرد و چيزى به تو و خانواده ات نداد، او را دشمن داشته اى؟
گفت: چون مرا به خدا سوگند دادى، آرى ، چنين است.

۵ / ۳

وائل بن حُجْر

۲۷۹۶.الغاراتـ به نقل از فضيل بن خديج ـ: وائل بن حجر در كوفه نزد على عليه السلام بود؛ امّا تفكّر عثمانى داشت. به على عليه السلام گفت: اگر صلاح مى دانى، اجازه بده كه به شهر خودم بروم، و دارايى ام را در آن جا سر و سامان دهم . پس از اندكى به خواست خدا نزد تو برمى گردم.
على عليه السلام بر اين باور كه همان گونه است كه مى گويد ، اجازه داد. به شهر اقوام خودش رفت. در آن جا براى خود محبوبيّت و موقعيّتى داشت و از بزرگان آن جا بود. و مردم در آن جا گروه گروه بودند. عدّه اى هوادار عثمان بودند، عدّه اى هم فكر با على عليه السلام . وائل همان جا بود تا آن كه بُسر (از سرداران معاويه) وارد صنعا شد. وى نامه اى به او نوشت ، به اين صورت:
امّا بعد؛ پيروان عثمان در شهر ما نيمى از مردم را تشكيل مى دهند. نزد ما بيا . در حَضْرَموت كسى نيست كه از شهر دفاع كند و در مقابل تو مقاومت كند.
بُسر با همراهانش به آن طرف رفته ، وارد شهر شدند.
به گمانِ راوى، وائل در منطقه شَنوئه به پيشواز بُسر رفت و ده هزار به او داد و درباره حَضرَموت با وى صحبت كرد و پرسيد: برنامه ات چيست؟
گفت: مى خواهم گروهى از مردم حضرموت را بكشم.
گفت: اگر مى خواهى بخشى از مردم حضرموت را به قتل برسانى ، عبد اللّه بن ثوابه را بُكش كه در ميان آنان مرد [ بانفوذى ]است او از متنفّذان بزرگ و با وائل ، دشمن بود و در عقيده هم مخالف او بود.

1.ناحيه اى در شام ، بين راه دمشق به مدينه (معجم البلدان : ج ۳ ص ۳۳۲) .


دانش نامه اميرالمؤمنين علیه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج7
8

۲۷۹۳.تاريخ الطبري :خَرَجَ جَريرُ بنُ عَبدِ اللّهِ إلى قَرقيسِياءَ وكَتَبَ إلى مُعاوِيَةَ ، فَكَتَبَ إلَيهِ يَأمُرُهُ بِالقُدومِ عَلَيهِ . ۱

۲۷۹۴.سير أعلام النبلاء عن محمّد بن عمر :لَم يَزَل جَريرٌ مُعتَزِلاً لِعَلِيٍّ ومُعاوِيَةَ بِالجَزيرَةِ ونَواحيها ، حَتّى تُوُفِّيَ بِالشَّراةِ في وِلايَةِ الضَّحّاكِ بنِ قَيسٍ عَلَى الكوفَةِ . ۲

۵ / ۲

أبو عَبدِ الرَّحمنِ السُّلَمِيُّ

۲۷۹۵.الغارات عـن عطاء بن السائب :قـالَ رَجُـلٌ لِأَبي عَبدِ الرَّحمنِ السُّلَمِيِّ : اُنشِدُكَ بِاللّهِ تُخبِرُني ، فَلَمّا أكَّدَ عَلَيهِ قالَ : بِاللّهِ هَل أبغَضتَ عَلِيّا إلّا يَومَ قَسَّمَ المالَ في أهلِ الكوفَةِ فَلَم يُصِبكَ ولا أهلَ بَيتِكَ مِنهُ شَيءٌ ؟ قال : أمّا إذا أنشَدتَني بِاللّهِ فَلَقَد كانَ ذلِكَ . ۳

۵ / ۳

وائِلُ بنُ حُجرٍ

۲۷۹۶.الغارات عن فضيل بن خديج :كانَ وائِلُ بنُ حُجرٍ عِندَ عَلِيٍّ عليه السلام بِالكوفَةِ ، وكانَ يَرى رَأيَ عُثمانَ ، فَقالَ لِعَلِيٍّ عليه السلام : إن رَأَيتَ أن تَأذَنَ لي بِالخُروجِ إلى بِلادي واُصلِحَ مالي هُناكَ ، ثُمَّ لا ألبَثُ إلّا قليلاً إن شاءَ اللّهُ حَتّى أرجِعُ إلَيكَ .
فَأَذِنَ لَهُ عَلِيٌّ عليه السلام وظَنَّ أنَّ ذلِكَ مِثلُ ما ذَكَرَهُ . فَخَرَجَ إلى بِلادِ قَومِهِ وكانَ قَيلاً ۴ مِن أقيالِهِم ، عَظيمَ الشَّأنِ فيهِم ، وكانَ النّاسُ بِها أحزابا وشِيَعا ؛ فَشيعَةٌ تَرى رَأيَ عُثمانَ ، واُخرى تَرى رَأيَ عَلِيٍّ عليه السلام ، فَكانَ وائِلُ بنُ حُجر هُناكَ حَتّى دَخَلَ بُسرٌ صَنعاءَ .
فَكَتَبَ إلَيهِ : أمّا بَعدُ ؛ فَإِنَّ شيعَةَ عُثمانَ بِبِلادِنا شُطِرَ أهلُها ، فَأَقدَمَ عَلَينا ؛ فَإِنَّهُ لَيسَ بِحَضرَمَوتَ أحَدٌ يَرُدُّكَ عَنها ولا يَنصِبَ لَكَ فيها ، فَأَقبَلَ إلَيها بُسرٌ بِمَن مَعَهُ حَتّى دَخَلَها .
فَزَعَمَ أنَّ وائِلاً استَقبَلَ بُسرَ بنَ أبي أرطأةَ بِشَنوءَةَ ، فَأعطاهُ عَشَرَةَ آلافٍ ، وأنَّهُ كَلَّمَهُ في حَضرَمَوتَ ، فَقالَ لَهُ : ما تُريدُ ؟ قالَ : اُريدُ أن أقتُلَ رَبَعَ حَضرَمَوتَ ، قالَ : إن كنتَ تُريدُ أن تَقتُلَ رَبَعَ حَضرَمَوتَ فَاقتُل عَبدَ اللّهِ بنَ ثَوابَةَ ؛ إنَّهُ لَرَجُلٌ فيهِم ، وكانَ مِن المَقاوِلةِ ۵ العِظامِ ، وكانَ لَهُ عَدُوّا في رَأيِهِ مُخالِفا . ۶

1.تاريخ الطبري : ج ۴ ص ۵۶۲ وراجع الغارات : ج ۲ ص ۵۵۳ وشرح نهج البلاغة : ج ۴ ص ۹۳ .

2.سير أعلام النبلاء : ج ۲ ص ۵۳۶ الرقم ۱۰۸ ، تهذيب الكمال : ج ۴ ص ۵۳۵ الرقم ۹۱۷ وفيه «بالسراة» بدل «بالشراة» وزاد في آخره «وكانت ولايته سنتين ونصفا بعد زياد بن أبي سفيان» وراجع الطبقات الكبرى : ج ۶ ص ۲۲ .

3.الغارات : ج ۲ ص ۵۶۷ ؛ المنتخب من ذيل المذيّل : ج ۱ ص ۱۴۷ نحوه .

4.القَيْل : المَلِك النافذ القول والأمر (لسان العرب : ج ۱۱ ص ۵۷۶ «قول») .

5.المَقاوِلة : جمع قَيْل (لسان العرب : ج ۱۱ ص ۵۷۵ «قول») وقد تقدّم توضيحه .

6.الغارات : ج ۲ ص ۶۳۰ .

  • نام منبع :
    دانش نامه اميرالمؤمنين علیه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج7
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ریشهری، با همکاری: سیّد محمّدکاظم طباطبایی و سیّد محمود طباطبایی‏نژاد، ترجمه: عبدالهادی مسعودی، محمّد علی سلطانی، مهدی مهریزی، سیّد ابوالقاسم حسینی(ژرفا)، و جواد محدّثی
    تعداد جلد :
    14
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1386
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 34858
صفحه از 580
پرینت  ارسال به