۳۰۷۱.امام باقر عليه السلامـ در تفسير سخن خدا «آيا كسى كه از جانب پروردگارش بر حجّتى روشن است و شاهدى از او در پى اوست ...» ـ: آن كه بر حجّتى روشن از پروردگارش است، رسول خداست، و آن كه بعد از وى در پى او و شاهدى از اوست، امير مؤمنان است ، سپس اوصياى وى ، يكى پس از ديگرى .

۳۰۷۲.امام صادق عليه السلامـ در تفسير سخن خدا «آيا كسى كه از جانب پروردگارش بر حجّتى روشن است و شاهدى از او، در پى اوست» ـ: در اين جا، مراد از آن كه بر حجّتى روشن از پروردگارش است، پيامبر خداست و شاهدى از او كه در پى اوست، على عليه السلام است كه پس از او به عنوان امام مى آيد و حجّتى بر امّتِ پس از وى خواهد بود.

۳۰۷۳.الكافىـ به نقل از احمد بن عمر حلّال ـ: از ابو الحسن عليه السلام (امام كاظم يا امام رضا عليهماالسلام) درباره سخن خداى عز و جل : «آيا كسى كه از جانب پروردگارش بر حجّتى روشن است و شاهدى از او، در پى اوست» ، پرسيدم.
فرمود : «امير مؤمنان ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ شاهد بر پيامبر خداست و پيامبر خدا ، بر حجّت روشن از جانب پروردگارش است».

۳۰۷۴.شواهد التنزيلـ به نقل از ابن عبّاس، درباره سخن خدا «آيا كسى كه از جانب پروردگارش بر حجّتى روشن است و شاهدى از او، در پى اوست» ـ: [ ابن عبّاس] گفت : مراد، پيامبر صلى الله عليه و آله است و مقصود از «شاهدى از او، در پى اوست» ، على بن ابى طالب عليه السلام است.

۳۰۷۵.تفسير الفخر الرازىـ در تـفسير سـخن خـدا «و شاهدى از او، در پى اوست» ـ: قول سومْ اين كه مراد، على بن ابى طالب عليه السلام است و معناى آن اين است كه او در پىِ آن حجّت روشن است و اين كه خداوند فرموده است : «از او»، يعنى اين شاهد از محمّد و جزئى از اوست، و مقصود از اين [ تعبير] ، گراميداشت اين گواه است با اين كه وى، جزئى از محمّد صلى الله عليه و آله است.

۳۰۷۱.الإمام الباقر عليه السلامـ في قَولِهِ تَعالى : «أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَ يَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ» ـ: الَّذي عَلى بَيِّنَةٍ مِن رَبِّهِ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، وَالَّذي تَلاهُ منِ بَعدِهِ الشّاهِدُ مِنهُ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام ، ثُمَّ أوصِياؤُهُ واحِدٌ بَعدَ واحِدٍ . ^۱

۳۰۷۲.الإمام الصادق عليه السلامـ في قَولِهِ تَعالى : «أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَ يَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ» ـ: الَّذي هُوَ عَلى بَيِّنَةٍ مِن رَبِّهِ هاهُنا رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، وَالشّاهِدُ الَّذي يَتلوهُ مِنهُ عَلِيٌّ عليه السلام ، يَتلوهُ إماما مِن بَعدِهِ ، وحُجَّةً عَلى مَن خَلَّفَهُ مِن اُمَّتِهِ . ^۲

۳۰۷۳.الكافي عن أحمد بن عمر الحلّال :سَأَلتُ أبَا الحَسَنِ عليه السلام عَن قَولِ اللّهِ عَزَّ وجَلَّ : «أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَ يَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ» ، فقالَ عليه السلام : أميرُ المُؤمِنينَ صَلَواتُ اللّهِ عَلَيهِ الشّاهِدُ عَلى رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، ورَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله عَلى بَيِّنَةٍ مِن رَبِّهِ . ^۳

۳۰۷۴.شواهد التنزيل :عَنِ ابنِ عَبّاسٍ في قَولِ اللّهِ تَعالى : «أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ» قالَ : النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله ، «وَ يَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ» قالَ : هُوَ عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍ . ^۴

۳۰۷۵.تفسير الفخر الرازيـ في تَفسيرِ قَولِهِ تَعالى : «وَ يَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ» ـ: ... ثالِثُها : أنَّ المُرادَ هُوَ عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍ عليه السلام . وَالمَعنى : أنَّهُ يَتلو تِلكَ البَيِّنَةَ ، وقَولُهُ : «مِنْهُ» أي هذَا الشّاهِدُ مِن مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله وبَعضٌ مِنهُ ، وَالمُرادُ مِنهُ تَشريفُ هذَا الشّاهِدِ بِأَنَّهُ بَعضٌ مِن مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله . ^۵

راجع : شواهد التنزيل : ج ۱ ص ۳۵۹ ـ ۳۶۹ .