۲۹۵۰.امام على عليه السلامـ آن گاه كه ابن ملجم را به عنوان اسير به نزد او آوردند ، فرمود ـ: «او اسير است . با او رفتار خوب داشته باشيد و جاى خوب به او بدهيد . اگر ماندم، يا مى كشم يا مى بخشم و اگر مُردم او را به سزاى كشتن من بكشيد «و تجاوز از حدّ نكنيد، كه خداوندْ تجاوزگران را دوست ندارد» ».
۲۹۵۱.مقتل أمير المؤمنينـ به نقل از عامر شعبى ـ: چون آن ضربت بر على عليه السلام وارد شد، مى پرسيد: ضارب من چه شد؟ گفتند: گرفتيمش . فرمود: «از غذاى من به او بخورانيد و از آنچه مى نوشم ، به او بنوشانيد. اگر زنده ماندم، ببينم با او چه مى كنم واگر مُردم، تنها يك ضربت بر او بزنيد، نه بيشتر».
۲۹۵۲.المستدرك على الصحيحينـ به نقل از شعبى ـ: چون ابن ملجم آن ضربت را بر على عليه السلام زد، حضرت سفارش او را كرد و فرمود: «او به من ضربت زده است . به او نيكى كنيد و بسترش را نرم كنيد . اگر ماندم، يا بخشش يا قصاص ، و اگر مُردم ، او را بكشيد، كه من نزد پروردگارم با او مخاصمه خواهم داشت».
۲۹۵۳.الفتوح:على عليه السلام از او (قاتل خويش) احوالپرسى مى كرد و به اهل خانه مى فرمود: «آيا براى اسيرتان غذا فرستاديد؟».
