325
دانش نامه اميرالمؤمنين علیه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج7

۲۹۳۹.فضائل الصحابة ، ابن حنبلـ به نقل از ليث بن سعد ـ: عبد الرحمان بن ملجم بر روى زمينى نرم ، على عليه السلام را در نماز صبح با شمشيرى زهرآلود ضربت زد .

۲۹۴۰.عمدة الطالب :على عليه السلام [ از خانه ] خارج شد . چون داخل مسجد گشت ، شروع كرد به نداىِ : «نماز ، نماز!». ابن ملجم ـ كه لعنت خدا بر او باد ـ بر او حمله كرد و با شمشير بر سرش ضربت زد . ضربتش بر جاى ضربتِ عمرو بن عبدِ وُد در روز خندق فرود آمد.

۲۹۴۱.امام زين العابدين عليه السلام :آن گاه كه ابن ملجم ملعون امير مؤمنان على بن ابى طالب عليه السلام را ضربت زد و همراه او كس ديگرى هم بود كه ضربت او به ديوار فرود آمد، ابن ملجم ضربت زد و ضربت او در حالى كه حضرت در سجده بود، بر سر وى فرود آمد، به جاى ضربتى كه از پيش بود. حسن و حسين عليهماالسلام بيرون آمدند و ابن ملجم را گرفته ، بازداشت كردند.
امير مؤمنان را برداشتند و به خانه اش بردند. لبابه در بالاى سر او و امّ كلثوم در پايين پاى حضرت نشستند. حضرت ديدگانش را گشود و به آن دو نگاه كرد و فرمود: «رفيق برتر، قرارگاهى بهتر و سرنوشتى نيكوتر است. ضربتى به ضربتى، يا بخشش، اگر مرگ اتّفاق افتاد». سپس بى حال و كسل شد و اندكى بعد ، به هوش آمد و فرمود: «پيامبر خدا را ديدم كه سه بار مرا دستور داد كه شب نزد او بروم!».


دانش نامه اميرالمؤمنين علیه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج7
324

۲۹۳۹.فضائل الصحابة لابن حنبل عن الليث بن سعد :إنَّ عَبدَ الرَّحمنِ بنَ مُلجَمٍ ضَرَبَ عَلِيّا في صَلاةِ الصُّبحِ عَلى دَهسٍ ۱ بِسَيفٍ كانَ سَمَّهُ بِالسَّمِّ . ۲

۲۹۴۰.عمدة الطالب :خَرَجَ [عَلِيٌّ عليه السلام ] فَلَمّا دَخَلَ المَسجِدَ أقبَلَ يُنادي : الصَّلاةُ الصَّلاةُ ، فَشَدَّ عَلَيهِ ابنُ مُلجَمٍ ـ لَعنَةُ اللّهِ عَلَيهِ ـ فَضَرَبَهُ عَلى رَأسِهِ بِالسَّيفِ ، فَوَقَعَت ضَربَتُهُ في مَوضِعِ الضَّربَةِ الَّتي ضَرَبَهُ إيّاها عَمرُو بنُ عَبدِ وَدٍّ يَومَ الخَندَقِ ۳

۲۹۴۱.الإمام زين العابدين عليه السلام :لَمّا ضَرَبَ ابنُ مُلجَمٍ ـ لَعَنَهُ اللّهُ ـ أميرَ المُؤمِنينَ عَلِيَّ ابنَ أبي طالِبٍ عليه السلام ، وكانَ مَعَهُ آخَرُ فَوَقَعَت ضَربَتُهُ عَلَى الحائِطِ ، وأمَّا ابنُ مُلجَمٍ فَضَرَبَهُ فَوَقَعَتِ الضَّربَةُ وهُوَ ساجِدٌ عَلى رَأسِهِ عَلَى الضَّربَةِ الَّتي كانَت ، فَخَرَجَ الحَسَنُ وَالحُسَينُ عليهماالسلاموأخَذَا ابنَ مُلجَمٍ وأوثَقاهُ ، وَاحتُمِلَ أميرُ المُؤمِنينَ فاُدخِلَ دارَهُ ، فَقَعَدَت لُبابَةُ عِندَ رَأسِهِ وجَلَسَت اُمُّ كُلثومٍ عِندَ رِجلَيهِ ، فَفَتَحَ عَينَيهِ فَنَظَرَ إلَيهِما فَقالَ : الرَّفيقُ الأَعلى خَيرٌ مُستَقَرّا وأحسَنُ مُقيلاً ، ضَربَةٌ بِضَربَةٍ أوِ العَفوُ إن كانَ ذلِكَ ، ثُمَّ عَرِقَ ، ثُمَّ أفاقَ فَقالَ : رَأَيتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَأمُرُني بِالرَّواحِ إلَيهِ عِشاءً ثَلاثَ مَرّاتٍ . ۴

1.الدَّهسُ : ما سهُل ولانَ من الأرض (النهاية : ج ۲ ص ۱۴۵ «دهس») .

2.فضائل الصحابة لابن حنبل : ج ۲ ص ۵۵۸ ح ۹۴۰ ، تاريخ دمشق : ج ۴۲ ص ۵۵۷ ، الرياض النضرة : ج ۳ ص ۲۳۶ وفيهما «دهش» بدل «دهس» .

3.عمدة الطالب : ص ۶۱ ، بحار الأنوار : ج ۴۲ ص ۲۸۱ .

4.الأمالي للطوسي : ص ۳۶۵ ح ۷۶۸ عن عليّ بن عليّ بن رزين بن عثمان عن الإمام الرضا عن آبائه عليهم السلام ، بحار الأنوار : ج ۴۲ ص ۲۰۵ ح ۹ .

  • نام منبع :
    دانش نامه اميرالمؤمنين علیه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج7
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ریشهری، با همکاری: سیّد محمّدکاظم طباطبایی و سیّد محمود طباطبایی‏نژاد، ترجمه: عبدالهادی مسعودی، محمّد علی سلطانی، مهدی مهریزی، سیّد ابوالقاسم حسینی(ژرفا)، و جواد محدّثی
    تعداد جلد :
    14
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1386
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 35206
صفحه از 580
پرینت  ارسال به