۱ / ۱
جان پيامبر
قرآن
«پس هر كه در اين [ باره] ، پس از دانشى كه تو را [ حاصل ]آمده است ، با تو محاجّه كند ، بگو : بياييد پسرانمان و پسرانتان را ، و زنانمان و زنانتان را ، و ما خودمان و شما خودتان را فرا خوانيم ؛ سپس مباهله كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم» .
حديث
۳۰۵۵.امام على عليه السلام :مسيحيان ، چيزى [درباره پيامبر ]ادّعا كردند . خداوند عز و جل درباره آن [چنين ]نازل كرد : «پس هر كه در اين [ باره] ، پس از دانشى كه تو را [ حاصل ]آمده است ، با تو محاجّه كند ، بگو : بياييد پسرانمان و پسرانتان را ، و زنانمان و زنانتان را ، و ما خودمان و شما خودتان را فرا خوانيم ؛ سپس مباهله كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم» . بنا بر اين ، «جانِ» من ، جانِ پيامبر خدا بود و «زنان» ، فاطمه و «پسران» ، حسن و حسين بودند .
۳۰۵۶.امام باقر عليه السلامـ درباره اين سخن خدا كه : «بياييد پسرانمان و پسرانتان را... فرا خوانيم» ـ: مراد از «پسرانمان و پسرانتان» حسن و حسين عليهماالسلام و مراد از «خودمان و خودتان» پيامبر خدا و على عليه السلام و مراد از «زنانمان و زنانتان» فاطمه عليهاالسلاماست.
۳۰۵۷.عيون أخبار الرضا عليه السلامـ به نقل از ريّان بن صَلت، در جريان گفتگوى امام رضا عليه السلام با عالمان عراق وخراسان در مجلس مأمون، هنگامى كه از وى پرسيدند : آيا خداوند عز و جلدر قرآن، «اصطفاء» را تفسير كرده است؟ ـ: «[ خداوند ] اصطفاء را به غير از باطن، در ظاهر قرآن نيز در دوازده جا تفسير كرده است ... سومين آن ، جايى است كه خداوند، آفريدگان پاك خود را مشخّص كرده و به پيامبرش در آيه مباهله دستور داده است كه به همراه آنان مباهله كند. خداوند فرموده است : اى محمّد! «پس هر كه در اين [ باره]، پس از دانشى كه تو را [ حاصل] آمده است، با تو محاجّه كند، بگو : بياييد پسرانمان و پسرانتان را، و زنانمان و زنانتان را، و ما خودمان و شما خودتان را فراخوانيم؛ سپس مباهله كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم» . در پى اين فرمان ، پيامبر صلى الله عليه و آله ، على، حسن و حسين و فاطمه را ـ كه درودهاى خداوند بر آنان باد ـ ، به رويارويى آورد و جانِ آنان را با خود همراه كرد. اكنون آيا مفهوم سخن خداوند را كه مى فرمايد : «ما خودمان و شما خودتان» مى دانيد؟».
عالمان گفتند:مراد پيامبر از آن،خودِ آن حضرت است.
امام رضا عليه السلام فرمود : «اشتباه كرديد؛ منظور رسول خدا از آن، على بن ابى طالب عليه السلام است و دليل آن، ديگر گفته ايشان است كه فرمود : يا بايد بنى وليعه دست بكشند و يا آن كه كسى را كه همچون خودِ من است، به سويشان مى فرستم يعنى على بن ابى طالب عليه السلام را ... . اين ، ويژگى اى است كه در آن، هيچ كس بر آنان پيشى نگرفته است، و فضيلتى است كه هيچ انسانى در آن، به آنان نخواهد رسيد، و شرافتى است كه هيچ آفريده اى در آن، بر آنان پيش قدم نشده است؛ زيرا جانِ على عليه السلام را همچون جانِ خويش قرار داد».
