فصل دهم : سخت ترين روزها
۱۰ / ۱
پيكار پنج شنبه
روز پنج شنبه ، سخت ترين و هولناك ترين روز نبرد صِفّين بود . در اين روز ، امام عليه السلام هم فرماندهى سپاه را عهده دار بود و هم در ميان معركه ، به جنگى سخت مى پرداخت .
امام عليه السلام با نبرد سترگ و شورانگيز خود ، سپاهش را بر مى انگيخت كه در دل جنگ فرو روند . در آن روز ، حتّى لحظه اى جنگ آرام نگرفت ، چندان كه سپاهيان در حال نبرد ، نماز گزاردند .
كشته ها آن قدر فزونى يافتند كه به پُشته هايى تبديل شدند و شمارى ناشمردنى از لشكريان، زخمى گشتند . در يك روز ، امام عليه السلام ۵۲۳ تن از پهلوانان رزمجو و دليران عرب را يكْ تنه كُشت . او هرگاه كسى را مى كشت ، تكبير سر مى داد و از نداهاى تكبير وى ، دانسته مى شد كه چند تن از دشمن برخاك افتاده اند .
آن روز، «[ روزِ] پيكار پنج شنبه» يا «روز غُرّش (يوم الهَرير)» ناميده شده است. ۱
۲۵۵۴.تاريخ الطبرىـ به نقل از زيد بن وَهْب ـ: روز چهارشنبه ، دو سپاه به هم نزديك شدند و تا شب، نبردى بس سخت انجام دادند و جز براى نماز گزاردن ، از جنگ دست نكشيدند .
بسيارى از ايشان كشته شدند تا آن كه شباهنگام از هم جدا گشتند ، حال آن كه هيچ يك را ظفر حاصل نشده بود . صبحگاهانِ فرداى آن روز ، على عليه السلام نماز صبح پنج شنبه را به امامتِ ايشان ايستاد ، در حالى كه هوا رو به روشنايى گذاشته بود .
