۲۷۵۵.الإرشادـ از سخنان آن حضرت در نكوهش از سستى آنان كه از يارى او كنار كشيدند ـ: «من جز اين نمى بينم كه اين قوم (شاميان) برشما غلبه خواهنديافت».
گفتند: چگونه ، اى امير مؤمنان؟
فرمود: «مى بينم كه كارهاى آنان بالا گرفته و آتش هاى شما خاموش شده است . مى بينم كه آنان جدّى اند و شما سهل انگار، آنان با هم اند و شما پراكنده، آنان پيرو پيشواى خويش اند و شما نافرمان. به خدا سوگند ، اگر بر شما چيره شوند، خواهيد يافت كه پس از من سرپرستان بدى براى شما خواهند بود. گويا مى بينمشان كه در شهرهاى شما شريك شده و غنايم شما را به شهرهاى خود برده اند .
گويا مى بينمتان كه مثل سوسمار، خِش خِش مى كنيد، نه حقّى را مى ستانيد و نه جلوى هتك حرمت الهى را مى گيريد. و گويا مى بينم كه آنان، شايستگان شما را مى كشند، قاريان شما را مى ترسانند و شما را محروم و منزوى مى كنند و ديگران را به خود نزديك مى سازند. اگر محروميت خود و خودستايى آنان و فرود آمدن شمشير و هراس را مى ديديد، پشيمان مى شديد و از كوتاهى خود در پيكار با آنان، احساس خسارت مى كرديد و به ياد اين روزهاى آرامش و عافيت مى افتاديد، وقتى كه ديگر يادآورى برايتان فايده اى ندارد» .
