۲۴۸۸.امام على عليه السلامـ آن گاه كه بر پرچمِ برخى از سپاهيان شام گذشت كه در جاى خويش استوار مانده بودند ـ: «آنان هرگز جايگاه هاى خود را ترك نمى كنند ، مگر با ضربه پياپى نيزه ها كه با آن ، جان برون شود ؛ ضربتى كه سر را بشكافد و استخوان را خُرد كند ، به گونه اى كه از آن ، مچ ها و كف دست ها فرو افتند ، چندان كه پيشانى هاشان به نيزه هاى آهنين شكافته شود و ابروانشان بر سينه ها و چانه هاشان فرو ريزد . [ پس ]كجايند صبرپيشگان و پاداش خواهان؟» .
آن گاه ، گروهى از مسلمانان به سويش شتافتند و افراد جناح راستش به جايگاه و آوردگاه خويش بازگشتند و گروهِ مقابل را گريزاندند و او خود ، پيش رفت تا به ايشان رسيد .
۹ / ۲
شهادت عبد اللّه بن بديل
۲۴۸۹.تاريخ الطبرىـ به نقل از ابو روق هَمْدانى ـ: در جناح راست ، عبد اللّه بن بديل با ايشان سخت به نبرد پرداخت تا به چادر معاويه رسيد . سپس مردانى كه بر مرگ ، هم پيمان شده بودند ، به سوى معاويه شتافتند و او فرمانشان داد كه در جناح راست در برابر ابن بديل ، مقاومت ورزند . نيز به حبيب بن مسلمه كه در جناح چپ بود ، پيغامِ [ مقابله] داد و با او و يارانش ، به جناح راست سپاه على عليه السلام حمله بُرد و ايشان را عقب راند . عراقيان از جناح راست پراكنده گشتند ، چندان كه تنها ابن بديل با دويست يا سيصد تن از قاريان ماند كه پشت به پشت هم داده بودند و بقيّه ، شتابان گريختند .
على عليه السلام به سهل بن حُنَيف فرمان داد تا با افرادش از اهل مدينه پيش رود . دسته هايى انبوه از سپاه شام به رويارويىِ ايشان آمدند و بر آنان حمله بردند تا ايشان را به جناح راست عقب راندند . در جناح راست تا قلب سپاه ، كه قرارگاه على عليه السلام بود ، اهل يمن قرار داشتند . چون جناح راست از هم گسيختند ، دامنه گريز تا [ قرارگاه ]على عليه السلام كشيده شد . پس وى آهسته آهسته به سوى جناح چپ رفت . در آن جناح ، اهل مُضَر در مقابل او ، از هم گسيختند و[ تنها] قبيله ربيعه پايدار ماندند .
