۵۱۸۲.الكافىـ به نقل از فتح بن يزيد جرجانى ـامام رضا عليه السلام فرمود: «اى فتح! از آن رو به خدا لطيف مى گوييم كه موجود لطيف و ريز آفريده و به جهت آگاهى او به چيز خُرد؛ خدا به تو توفيق و استوارى دهد ، مگر اثر آفرينش خدا را در گياهان ريز و درشت ، آفريده هاى خُرد ، حيوان كوچك و پشه و پشه ريز و كوچك تر از آن كه به چشم نمى آيد، بلكه از كوچكى آن نَر و ماده ، و نوزاد و پير بودنش معلوم نيست، نمى بينى؟
پس چون به كوچكى اين موجودات در لطافتشان و راهيابى شان به جفتگيرى و گريز از مرگ، و گِردآوردن منافعشان و جاندارانى كه در قعر درياها و پوست درختان و دشت ها و بيابان ها ، و فهماندن سخنانشان به يكديگر و صداهايى كه بچّه ها به واسطه آن ، مقصود والدين را مى فهمند و غذا بردن والدين براى بچّه ها، همين طور تركيب رنگ هايشان : سرخى با زردى، سفيدى با سرخى مى نگريم ، و چون از خُردى آفرينش آنها چشم هاى ما آنها را باز نمى شناسد و چشم هايمان آنها را نمى بينند و دست هايمان لمسشان نمى كنند، پى مى بريم كه آفريدگارِ اين آفريده ها لطيف است و در آفرينش آنچه نام برديم، بدون چاره جويى و ابزار و آلت، ظرافت و لطافت به خرج داده است.
۵۱۸۳.امام جواد عليه السلام:خدا را به دليل آگاهى اش از چيز خُرد ، لطيف مى ناميم، همچون آگاهى اش از پشه و پنهان تر از پشه، و محلّ پيدايش آن، و عقل و شهوت جفت گيرى و مراقبت از فرزندش، و پرداختن به امور يكديگر، و بردن غذا و آب براى فرزندانشان در كوه ها و بيابان ها و درّه ها و سرزمين هاى متروك. پس [وقتى به اين امور نگريستيم] دانستيم كه آفريدگار اينها بدون آن كه ذاتش كيفيت و يك رنگى داشته باشد، لطيف است؛ بلكه كيفيت ، تنها از آنِ آفريده داراى چگونگى است.
