۵۳۵۸.امام زين العابدين عليه السلامـ در دعا ـ: پاكا، چه شگفت آور است آنچه بر [ زيانِ ]خودم ، به آن گواهى مى دهم و آن كار پنهانم كه شمارشش مى كنم . شگفت آورتر از آن ، بردبارىِ تو درباره من، و درنگ تو از زود كيفر دادن من است . و اين، نه براى بزرگوارىِ من نزد توست؛ بلكه براى بردبارىِ تو نسبت به من است و از روىِ فزون بخشىِ تو بر من است تا از نافرمانىِ خشم آور تو ، دست بردارم و از بدى هاى هلاك كننده خود ، جدا بشوم .
۵۳۵۹.امام زين العابدين عليه السلامـ در دعا ـ: خداى من! پس چون مرا با پرده [عفو ]خود پوشاندى و رسوايم نكردى؛ و با بزرگوارى ات ، درباره من حوصله كردى و زود كيفرم ندادى؛ و با فزون بخشى ات ، بر من بردبارى كردى و نعمت هايت را از من نگرفتى و نيكى ات را نزد من ، تيره نساختى... .
۵۳۶۰.امام زين العابدين عليه السلام:بار خدايا! از نادانى ام، به درگاه تو عذر مى آورم و بخشايش كردار ناشايستم را درخواست مى كنم . پس ، از روى گشاده دستى ، مرا به سوى رحمتت پيوند ده و از روى بخششِ بيش از استحقاق، مرا با پوششِ عافيت بپوشان.
۵۳۶۱.امام زين العابدين عليه السلام:خدايا ، اى كسى كه پاداش نمى خواهد، و اى كسى كه از بخشش ، پشيمان نمى گردد، اى آن كه جزاى بنده خود را يكسان [و به اندازه عمل] ، نمى دهد! گشاده دستىِ تو ، آغازگرىْ است [و نه در برابر عملى]، و گذشت تو ، فزون بخشى است و كيفرت ، عدالت است و حُكمت ، نيكو و برگزيده است . اگر بخشش كنى، بخششت را با منّت نمى آميزى و اگر باز دارى، دريغ كردنت ، از روى ستم نيست . از كسى كه تو را سپاس گزارى كند، سپاس مى گزارى ، در حالى كه خود ، سپاس گزارى ات را به او الهام كرده اى . به كسى كه تو را ستايش كند ، پاداش مى دهى، در حالى كه خود ، ستايشت را به او آموخته اى . بر كسى مى پوشانى كه اگر مى خواستى ، رسوايش مى كردى و بى عوض مى بخشى به كسى كه اگر مى خواستى ، از او دريغ مى كردى، در حالى كه هر دوى اينها ، از سوى تو سزاوار رسوايى و دريغ هستند ؛ ولى تو كارهايت را بر پايه بخششى بيش از استحقاق ، بنا كرده اى، و توانايى ات را بر گذشتْ جارى ساخته اى.
