۵۳۰۰.امام صادق عليه السلام:اراده بندگان ، عبارت است از همان چيزى كه در درون مى گذرد و آن افعالى كه پس از آن ، ظاهر مى شوند، و امّا در مورد خداوند عز و جل، اراده كار، ايجاد آن است. همانا به آن فعل مى گويد: «باش!» ، پس بدون دشوارى و چگونگى، به وجود مى آيد .
۵۳۰۱.الكافىـ به نقل از صفوان بن يحيى ـ: به امام رضا عليه السلام گفتم: از اراده خدا و آفريدگان ، آگاهم كن.
امام عليه السلام فرمود: «اراده آفريدگان ، همان چيزى است كه در درون مى گذرد و آن افعالى كه پس از آن برايشان آشكار مى گردد. و امّا در مورد خداى والا، اراده او ايجاد كردنِ اوست ، نه جز اين؛ چرا كه خدا ، تأمّل و كوشش و انديشه نمى كند و اين ويژگى ها ، از او بركنار است. اينها ويژگى هاى آفريدگان است. پس اراده خدا ، فعل است ، نه جز آن . به آن [ چه بخواهد ، ] مى گويد: «باش!» ، پس به وجود مى آيد، بدون تلفّظ و سخن گفتن با زبان و آهنگ كردن و تفكّر، و براى اراده خدا چگونگى وجود ندارد، همان طور كه ذات خدا چگونگى ندارد.
۵۳۰۲.امام صادق عليه السلام:آن گاه كه موسى عليه السلام بالاى كوه طور رفت و با پروردگارش راز و نياز كرد ، گفت: پروردگارا! گنجينه ها و اندوخته هايت را به من نشان ده.
پس خدا فرمود: «اى موسى! خزائن من ، تنها اين است كه وقتى چيزى را اراده كنم ، به آن مى گويم: باش! پس به وجود مى آيد».
۵۳۰۳.امام زين العابدين عليه السلامـ در دعاى روز عرفه ـ: تويى كه اراده كردى ، پس اراده ات حتمى است ، و حكم كردى، پس حُكمت عادلانه است ، و داورى كردى، پس داورى ات منصفانه است .