۴۹۶۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند مى فرمايد : «من، همنشين كسى هستم كه با من همنشين شود، و فرمانبر كسى هستم كه از من فرمان بَرد، و آمرزنده كسى هستم كه از من، آمرزش بخواهد».
۴۹۶۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند، آمرزنده است، مگر كسى را كه از خدا بگريزد، همچون گريختن شتر از مالك خود.
۴۹۶۶.امام زين العابدين صلى الله عليه و آله :بار خدايا! بر محمّد و خاندان او درود فرست و آنچه را كه [ از حقوق ]براى تو بر من واجب است، بر من ببخش و مرا از آنچه [ از كيفر ]سزاوار آنم، سلامت بدار و مرا از آنچه بدكاران از آن مى هراسند، پناه ده ؛ زيرا تو بر بخشايش، توانا و توانگرى، ۱ براى آمرزش، مورد اميدى، و به گذشت، شناخته شده اى. براى نيازم، جز تو جايگاه نياز آوردنى نيست و براى گناهم، جز تو آمرزنده اى نيست.
۴۹۶۷.الكافىـ به نقل از محمّد بن مسلم ـ: امام باقر عليه السلام فرمود : «اى محمّد بن مسلم! گناهان مؤمن، هر گاه از آنها باز گردد، براى او آمرزيده است. پس مؤمن بايد براى آنچه پس از بازگشت و آمرزش، از سر مى گيرد، كار كند. هان! به خدا سوگند، اين تنها براى اهل ايمان است».
گفتم : اگر چه پس از بازگشت و آمرزش خواهى از گناهان ، [به گناه] باز گردد و باز توبه كند؟!
فرمود : «اى محمّد بن مسلم! آيا مى پندارى كه بنده مؤمن، از گناهش پشيمان مى شود و از آن ، آمرزش مى خواهد و باز مى گردد ؛ امّا خدا بازگشتِ او را نمى پذيرد؟!».
گفتم : زيرا او اين كار را بارها انجام داده است. هر بار ، گناه مى كند و سپس باز مى گردد و از خدا، آمرزش مى خواهد.
فرمود : «هر گاه مؤمن به آمرزش خواهى و توبه [به درگاه خدا] باز گردد، خدا با آمرزش خود به او باز مى گردد ، و خدا آمرزگارِ مهربان است، توبه را مى پذيرد و از گناهان در مى گذرد . پس مبادا مؤمنان را از رحمت خدا نااميد كنى».
