فصل چهل و دوم : عزيز
واژه شناسى «عزيز»
صفت «عزيز» ، فعيل به معناى فاعل از مادّه «عزز» است و بر شدّت و قوّت و آنچه همانند چيرگى و قهر است ، دلالت دارد. در نام هاى خداى متعال ، عزيز ، يعنى چيره نيرومندى كه مغلوب نمى شود.
عزيز ، در قرآن و حديث
در قرآن كريم ، صفت «عزيز» ، در كنار صفت «حكيم» ، ۴۷ بار و در كنار صفت «رحيم» ، سيزده بار و با صفت «عليم» ، شش بار و با صفت «قوى» ، هفت بار و با صفت «ذو انتقام» ، چهار بار و با صفت «غفّار» ، سه بار و با صفت «حميد» ، سه بار و با صفت «غفور» ، دو بار و با هر يك از صفات «وهّاب» و «مقتدر» ، يك بار به كار رفته است و يك بار هم به اين شكل آمده است : «فرمان رواى بسيار پاك، سلام، ايمنى بخش، نگاهبان، عزيز و چيره» .
از منظر آيات و احاديث ، عزّت ، يكسره از آنِ خداست و عزّت مطلق ، منحصر در اوست؛ زيرا هر عزيزى جز او ذليل است.
