۳۲ / ۱
هر كه سخن بگويد ، خدا سخن او را مى شنود
قرآن
«همانا خداوند ، شنواى داناست» .
«آن جا [بود] كه زكريا پروردگار خود را خواند [و] گفت : پروردگار من ! از پيشگاه خود ، به من فرزندى پاكيزه ببخش . تويى شنواى دعا» .
«همانا او شنواى نزديك است» .
«آيا مى پندارند كه ما رازِ ايشان و نجوايشان را نمى شنويم؟! چرا ، [ مى شنويم ] و فرستادگان ما نزد آنها [اعمالشان را] مى نويسند» .
حديث
۴۷۰۱.مسند ابن حنبلـ به نقل از عبد اللّه بن مسعود ـ: با پرده هاى كعبه پنهان شده بودم كه سه نفر آمدند كه پيه شكم هايشان فراوان ، [ ولى ] فهم دل هايشان اندك بود! يك قُرَشى و دو داماد ثَقَفىِ او يا يك ثقفى و دو داماد قرشىِ او، سخنى گفتند كه نفهميدم . پس يكى از ايشان گفت : آيا چنين مى دانيد كه خداوند عز و جل اين گفتار ما را مى شنود؟
دو نفر ديگر گفتند : اگر ما آواهايمان را بلند كنيم ، آن را مى شنود و اگر آواهايمان را بلند نكنيم ، آن را نمى شنود!
و ديگرى گفت : اگر چيزى از آن را بشنود، همه آن را شنيده است .
آن [قضيه] را براى پيامبر صلى الله عليه و آله ذكر كردم. پس خداى عز و جل فرو فرستاد : « و پنهان مى كرديد از گوشتان و ديدگانتان و پوست هايتان تا مبادا بر ضدّ شما گواهى دهند ، و پنداشتيد كه خداوند ، بسيارى از آنچه را كه مى كنيد ، نمى داند ، و البته اين، پندار شماست كه نسبت به پروردگارتان پنداشتيد . شما را به هلاك افكنْد و از زيانكاران گشتيد » .
