۴۶۱۷.امام على عليه السلام :هر گاه بر پيامبر صلى الله عليه و آله اندوه يا نگرانى اى فرود مى آمد، چنين مى خواند : «اى ... رحمتگرِ دنيا و آخرت و مهربان آن دو! بر من رحمتى آور كه مرا با آن، از رحمتِ ديگران بى نياز گردانى، اى مهربان ترينِ مهربانان!».
۴۶۱۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عز و جل به داوود عليه السلام وحى كرد : «اى داوود! چنان كه آفتاب بر هر كه در آن نشيند، تنگ نيايد، رحمت من نيز به همين سان، بر هر كسى كه به آن در آيد، تنگ نباشد».
۴۶۱۹.امام على عليه السلام :او كسى است كه با وجود گستردگىِ رحمتش، كيفر او بر دشمنانش سخت شده، و رحمت او ، با وجود سختىِ كيفرش ، بر دوستانش گسترده گشته است.
۴۶۲۰.امام على عليه السلام :ستايش، از آنِ خداست ... كه رحمتى از او زوال نمى پذيرد و نعمتى از آنِ او گم نمى شود (رحمت او جاودانه، و نعمت او پيوسته است).
۴۶۲۱.امام على عليه السلام :به بلندمرتبگىِ خود، پاك است. به والايىِ خود، بسيار بزرگ است. ديده اى او را در نمى يابد و نگرشى او را فرا نمى گيرد . نيرومند، نفوذ ناپذير، بينا، شنوا، بلندْمرتبه، فرزانه، مهرورز، مهربان، پيروزمند شكست ناپذير و داناست. آن كه او را وصف كند، در وصف او در مى مانَد و آن كه او را بشناسد، در توصيف او بيراهه مى رود. نزديك گشت، پس دور شد و دور گشت، پس نزديك شد. به دعاى آن كسى كه او را مى خوانَد، پاسخ مى گويد و بنده اش را روزى مى دهد و به او عطا مى كند. داراى لطفى نهان و سختْ گرفتنى نيرومند و رحمتى گسترنده و كيفرى دردآور است. رحمت او، بهشت پهناورِ دل انگيز است و كيفر او، آتشِ شعله ورِ در بسته هلاكت آور است.
