پيش گفتار
ستايش ، خداى را كه نخستِ بى آغاز و واپسينِ بى پايان است ؛ آن كه ديده تماشاگران ، ديدنش نتواند و خيال توصيفگران از توصيفش درماند .
ستايش ، خداوند را بر آنچه از خود به ما شناساند و شكرش را به ما الهام كرد و دريچه هاى علم به ربوبيّتش را بر ما گشود و اخلاص در توحيدش را به ما ره نمود و ما را از كژروى و دودلى در كارش دور ساخت ؛ ستايشى بالا رونده تا اوجِ والاترين والايى ها ، در نوشته اى رقم خورده تا بلنداى حضور .
و درود بر بنده برگزيده اش محمّد صلى الله عليه و آله خاتم پيامبران و خاندان پاك و پاكيزه اش ؛ آنان كه خدا پليدى را از ايشان ببُرد و آنان را به طهارت كامل رسانْد ، و نيز بر همراهانش ؛ آنان كه حقّ همراهى به جاى آوردند و او را اجابت كردند و به سويش شتافتند و در پاسخ دعوتش ، از يكديگر پيشى گرفتند .
خداشناسى ، مهم ترين مسئله اى است كه در طول تاريخ ، انديشه بشر را به خود مشغول كرده است و كتاب هاى فراوانى در اين باره نگارش يافته است . امّا آيا مى توان گفت : بهترين كتابى كه مردم را با آفريدگار خود آشنا مى كند ، كدام است؟
