۳۸۳۶.امام باقر عليه السلام:مبادا در خدا بينديشيد ! چون خواستيد به عظمت او بنگريد ، به عظمت مخلوقاتش بنگريد .

۳۸۳۷.امام باقر عليه السلام:درباره خلق خدا سخن گوييد و نه درباره خدا ، كه سخن گفتن درباره خدا، جز بر حيرت صاحب سخن نمى افزايد .

۳۸۳۸.امام باقر عليه السلام:در آنچه فروتر از عرش است، سخن بگوييد و در بالاتر از آن، نه ، كه گروهى درباره خدا سخن گفتند و حيران شدند تا آن جا كه او را از جلو صدا مى زدند ، به پشتِ سرش پاسخ مى داد و از پشتِ سرش صدا مى زدند و او به جلويش پاسخ مى داد .

۳۸۳۹.امام باقر عليه السلام:هر چه مى خواهيد از عظمت خدا ياد كنيد، ولى از ذات او ياد مكنيد؛ زيرا شما درباره ذات وى چيزى را ياد نمى كنيد، جز آن كه او از آن، بزرگ تر است .

۳۸۴۰.امام باقر عليه السلام:انديشيدن در خدا را وا نهيد كه انديشيدن در [ذات] خدا ، جز بر سرگردانى نمى افزايد ؛ زيرا نه ديده ها ، خداى ـ تبارك و تعالى ـ را درمى يابند و نه آگاهى ها بدو مى رسند .

۳۸۴۱.امام صادق عليه السلام:مبادا در خدا بينديشيد كه انديشيدن در [ذات] خدا، جز بر سرگردانى نمى افزايد ؛ زيرا ديده ها خداى عز و جل را درنمى يابند و به مقدار نيز درنمى آيد .

۳۸۳۶.الإمام الباقر عليه السلام :إِيّاكُم وَالتَّفَكُّرَ فِي اللّهِ ، ولكِن إِذا أَرَدتُم أَن تَنظُروا إِلى عَظَمَتِهِ فَانظُروا إِلى عَظيمِ خَلقِهِ . ^۱

۳۸۳۷.عنه عليه السلام :تَكَلَّموا في خَلقِ اللّهِ ولا تَتَكَلَّموا فِي اللّهِ ؛ فَإِنَّ الكَلامَ فِي اللّهِ لا يَزدادُ صاحِبُهُ إِلاّ تَحَيُّرا . ^۲

۳۸۳۸.عنه عليه السلام :تَكَلَّموا فيما دونَ العَرشِ ولا تَكَلَّموا فيما فَوقَ العَرشِ ؛ فَإِنَّ قَوما تَكَلَّموا فِي اللّهِ عز و جل فَتاهوا حَتّى كانَ الرَّجُلُ يُنادى مِن بَينِ يَدَيهِ فَيُجيبُ مِن خَلفِهِ ، ويُنادى مِن خَلفِهِ فَيُجيبُ مِن بَينَ يَدَيهِ . ^۳

۳۸۳۹.عنه عليه السلام :اُذكُروا مِن عَظَمَةِ اللّهِ ما شِئتُم ولا تَذكُروا ذاتَهُ ؛ فَإِنَّكُم لا تَذكُرونَ مِنهُ شَيئا إِلاّ وهُوَ أَعظَمُ مِنهُ . ^۴

۳۸۴۰.عنه عليه السلام :دَعُوا التَّفَكُّرَ فِي اللّهِ؛ فَإِنَّ التَّفَكُّرَ فِي اللّهِ لا يَزيدُ إِلاّ تَيها ؛ لِأَنَّ اللّهَ ـ تَبارَكَ وتَعالى ـ لا تُدرِكُهُ الأَبصارُ ولا تَبلُغُهُ الأَخبارُ . ^۵

۳۸۴۱.الإمام الصادق عليه السلام :إِيّاكُم وَالتَّفَكُّرَ فِي اللّهِ؛ فَإِنَّ التَّفَكُّرَ فِي اللّهِ لا يَزيدُ إِلاّ تَيهاً ؛ لِأَنَّ اللّهَ عز و جل لا تُدرِكُهُ الأَبصارُ ولا يوصَفُ بِمِقدارٍ . ^۶