نشانه هاى خدا در آفرينش ابر و باد و باران
از جمله نشانه هاى بزرگ الهى كه قرآن كريم در بسيارى از آياتش از آنها ياد كرده ، هوا ، ابر و باران است . قرآن ، حدود ۱۰۵ بار از اين سه ، به تنهايى و يا با هم و با نام هاى متعدّد و آثار گوناگون آنها ، ياد كرده است و مى توان مانند ديگر مباحث قرآنى درباره طبيعت ، از دو زاويه بدان نگريست :
۱ . وجود يك نظام ويژه در آفرينش هوا ، ابر و باران و حكمت جارى در خلقت آنها ؛
۲ . اعجاز قرآنى در اين زمينه و چگونگى استنتاج آن ، چه در ميان آياتى كه از هوا ، ابر و باران و چگونگى آنها ياد كرده ، برخى تعبيرهايى آمده كه با اكتشافات علمى جديد درباره جوّ و باران ، مطابقت كامل دارد و اين ، بر يكى بودن فرو فرستنده قرآن و هوا و باران ، دلالت مى كند .
گفتنى است كه قرآن ، در صدد تدوين قواعد و قوانين فيزيك و يا تعليم نظريات هواشناسى نيست ؛ امّا بايد گفت كه قرآن كريم ، به گونه اى از هوا و باران سخن گفته كه همانندش در هيچ يك از سخنان و نوشته هاى بشر تا قرن پيش
