«وَاللَّهُ أَخْرَجَكُم مِّنم بُطُونِ أُمَّهَـتِكُمْ لاَ تَعْلَمُونَ شَيْـئا وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصَـرَ وَ الْأَفْـئدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ . ۱ و خداوند ، شما را از دل مادرانتان بيرون كشيد ، در حالى كه چيزى نمى دانستيد و برايتان گوش و چشمان و دل ها قرار داد ، باشد كه سپاس بگزاريد» .
و از سوى ديگر ، انواع لوازم و ابزارهايى كه براى خواندن و نوشتن و تحصيل دانشْ ضرورى است ، فراهم آورد .
نكته قابل تأمّل ، اين كه قرآن ، در ميان ابزارهاى متنوّع تعليم و تعلّم ، به «قلم» و «نوشته» سوگند مى خورد :
«ن وَ الْقَلَمِ وَ مَا يَسْطُرُونَ . ۲ نون. سوگند به قلم و آنچه مى نگارند!» .
و اين ، بدان جهت است كه قلم و نوشته ، ابزار بيرونى همه علوم و معارف انسانى است و از اين رو ، اين كتاب آسمانى ، موضوع «قلم» و «نوشته» را از آيات الهى و نشانه وجود شعور و تدبير در نظام هستى مى داند :
«الَّذِى عَلَّمَ بِالْقَلَمِ* عَلَّمَ الاْءِنسَـنَ مَا لَمْ يَعْلَمْ . ۳ خدايى كه به وسيله قلم ياد داد ، به انسان آنچه را نمى دانست ، ياد داد»
ر . ك : ص ۲۶۳ (ابزارهاى يادگيرى) .
