۳۵۲۵.امام صادق عليه السلام :چشم [ انسان] به آفريده متفاوتى كه اجزاى آن به هم پيوسته اند ، نگريست و دل از آن به وجود خالق پى برد ، چون چشم ، او را به انديشيدن بر آنچه از بزرگى آسمان مى بيند ، ره نمود و نيز افراشته بودن آن در فضا ، بدون ستون و تكيه گاهى كه آن را نگاه دارد و عقب نرفتن آن تا همه چيز پيدا شود و جلو نيامدن تا از ميان برود ، و هيچ گاه فرو نمى افتد تا نزديك [زمين ]شود و بالا نمى رود تا ديده نشود ، ره نمود .
۳۵۲۶.امام صادق عليه السلامـ خطاب به زنديقى كه از ايشان پرسيد : اى حكيم! به من بگو كه چرا كسى از آسمان به زمين نمى آيد و انسانى به آن جا صعود نمى كند و راه رسيدن و مسيرى به آن جا نيست ؛ چه ، اگر مردم هر از چند گاهى ، يكى را مى ديدند كه بدان صعود مى كند يا از آن فرود مى آيد ، اين ، ربوبيت خدا را بهتر اثبات مى كرد و شك را بهتر مى زدود و يقين را قوى تر مى كرد و مردم ، بهتر مى دانستند كه در آن بالا ، مدبّرى هست كه بالارونده به آن جا صعود مى كند و از نزد او كسى فرود مى آيد؟! ـ: همه تدبيرهايى كه در زمين مى بينى ، از آسمان فرود مى آيد و از آن جا پديدار مى شود . آيا نمى بينى كه خورشيد از آن جا طلوع مى كند و آن ، نور روز است و قوام دنيا بدان ؟ و اگر خورشيد حبس شود ، همه زمينيان ، سرگردان و هلاك مى شوند و ماه از آن جا طلوع مى كند و آن ، نور شب است و عدد سال ها و حساب و كتاب و ماه و روز ، بدان معلوم مى شود و اگر حبس شود ، زمينيان ، حيران مى شوند و تدبير امور به هم مى ريزد ؛ و در آسمان ، ستارگانى هستند كه در تاريكى هاى خشكى و دريا ، بدان راه مى يابند ؛ و از آسمان ، بارانى فرو مى بارد كه زندگى همه چيز را در بر دارد ، از زراعت و گياه و چارپايان و همه مخلوقات ، اگر آب باران از آنها بازداشته شود ، نمى پايند و باد ، اگر روزگارى حبس شود ، همه چيزها تباه و دگرگون مى شوند . سپس ابر و رعد و برق و صاعقه ها ، همگى دلالت بر آن دارند كه آن جا ، مدبّرى هست كه همه چيزها را تدبير مى كند و از نزد او فرود مى آيد .
خداوند با موسى عليه السلام گفتگو كرده و با او راز گفته و عيسى بن مريم عليهماالسلام را بالا برده و فرشتگان از نزد او فرود مى آيند ، جز آن كه تو آنچه را چشمت نمى بيند ، باور نمى كنى ، در حالى كه آنچه مى بينى ، براى فهم و دركت بسنده است .
