۳۴۶۵.التوحيدـ به نقل از ابو بصير ـ: به امام صادق عليه السلام گفتم : به من بگو آيا مؤمنان ، خدا را روز قيامت مى بينند؟
فرمود : «آرى و پيش از قيامت هم او را ديده اند» .
گفتم : كى؟
فرمود : «آن گاه كه به ايشان گفت : «آيا من خداى شما نيستم؟ گفتند : چرا» » .
سپس ، لَختى ساكت شد و پس از آن فرمود : «بى گمان ، مؤمنان ، او را در دنيا و پيش از قيامت مى بينند . آيا تو در همين وقت نمى بينى؟!» .
به ايشان گفتم : فدايت شوم ! اين سخن را از تو روايت كنم؟
فرمود : «نه ؛ چون اگر آن را براى كسى بگويى كه نادان باشد و تفسير تو را از آن نپذيرد و سپس بپندارد كه اين تشبيه است ، كافر مى شود . ديدن با دل ، مانند ديدن با چشم نيست . خداوند ، از توصيفى كه تشبيه كنندگان و منحرفان از او دارند ، والاتر است» .

۳۴۶۶.امام صادق عليه السلامـ خطاب به زنديقى كه از او پرسيد : مردم ، چگونه خدا را بپرستند ، بى آن كه او را ديده باشند؟ ـ: او را دلها با نور ايمان ديده اند و عقل هاى بيدار ، همچون ديدن با چشم ، او را ثابت كرده اند ، و ديده ها از حُسن تركيب [عالم] و استوارى پيوند[هاى ]استوارش ، و نيز از طريق پيامبران و نشانه هايش و كتاب ها[ى آسمانى] و آيه هاى استوار آنها ؛ و دانايان به مشاهده عظمت الهى بسنده كردند و در پىِ ديدن با چشم نيستند .

۳۴۶۷.امام صادق عليه السلامـ به محمّد حلبى كه از او پرسيد : آيا پيامبر خدا ، پروردگارش را ديد؟ ـ: آرى . او را با دلش ديد ؛ امّا چشم بينندگان ، پروردگار ما را ـ كه جلالتش بشكوه باد ـ درنمى يابد و گوش شنوندگان به او احاطه نمى يابد .

۳۴۶۵.التوحيد عن أبي بصير عن أبي عبد اللّه عليه السلام :قُلتُ لَهُ : أَخبِرني عَنِ اللّهِ عز و جلهَل يَراهُ المُؤمِنونَ يَومَ القِيامَةِ ؟
قالَ : نَعَم ، وقَد رَأَوهُ قَبلَ يَومَ القِيامَةِ .
فَقُلتُ : مَتى ؟
قالَ: حينَ قالَ لَهُم: «أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَى» ^۱ ، ثُمَّ سَكَتَ ساعَةً، ثُمَّ قالَ: وإِنَّ المُؤمِنينَ لَيَرَونَهُ فِي الدُّنيا قَبلَ يَومِ القِيامَةِ ، ألَستَ تَراهُ في وَقتِكَ هذا ؟
قالَ أبو بَصيرٍ : فَقُلتُ لَهُ : جُعِلتُ فدِاكَ ! فَأُحَدِّثُ بِهذا عَنكَ ؟
فَقالَ : لا ، فَإِنَّكَ إِذا حَدَّثتَ بِهِ فَأَنكَرَهُ مُنكِرٌ جاهِلٌ بِمَعنى ما تَقولُهُ ، ثُمَّ قَدَّرَ أنَّ ذلِكَ تَشبيهٌ كَفَرَ ، ولَيسَتِ الرُّؤيَةُ بِالقَلبِ كَالرُّؤيَةِ بِالعَينِ ، تَعالَى اللّهُ عَمّا يَصِفُهُ المُشَبِّهونَ وَالمُلحِدونَ . ^۲

۳۴۶۶.الإمام الصادق عليه السلامـ لِزِنديقٍ سَأَلَهُ كَيفَ يَعبُدُ اللّهَ الخَلقُ ولَم يَرَوهُ ؟ ـ: رَأَتهُ القُلوبُ بِنورِ الإِيمانِ ، وأَثبَتَتهُ العُقولُ بِيَقظَتِها إِثباتَ العِيانِ ، وأَبصَرَتهُ الأَبصارُ بِما رَأَتهُ مِن حُسنِ التَّركيبِ ، وإِحكامِ التَّأليفِ ، ثُمَّ الرُّسُلُ وآياتُها ، وَالكُتُبُ ومُحكَماتُها ، وَاقتَصَرَتِ العُلَماءُ عَلى ما رَأَت مِن عَظَمَتِهِ دونَ رُؤيَتِهِ . ^۳

۳۴۶۷.عنه عليه السلامـ حينَ سَألَهُ مُحَمَّدٌ الحَلَبِيُّ : هَل رَأى رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله رَبَّهُ؟ ـ:
نَعَم ، رَآهُ بِقَلبِهِ. فَأمّا رَبُّنا ـ جَلَّ جَلالُهُ ـ فَلا تُدرِكُهُ أبصارُ النّاظِرينَ ، وَلا تُحيطُ بِهِ أسماعُ السّامِعينَ . ^۴