۳۴۶۱.امام صادق عليه السلام :مردى يهودى نزد امير مؤمنان آمد و گفت : اى علىّ ! آيا پروردگارت را ديده اى؟
فرمود : «من ، معبودى را كه نديده باشم ، نمى پرستم» .
سپس فرمود : «چشم سر ، او را نديده است ، امّا ايمان به غيب با دل ها گِرِه خورده است» .

۳۴۶۲.الكافىـ به نقل از سنان ـ: نزد امام باقر عليه السلامبودم كه مردى از خوارج بر ايشان درآمد و گفت : اى ابو جعفر ! چه چيز را مى پرستى؟
فرمود : «خداى متعال را» .
گفت : او را ديده اى؟
فرمود : «چشم سر ، او را نديده است ؛ امّا دل ها او را با حقيقتِ ايمان ديده اند» .

۳۴۶۳.تاريخ دمشقـ به نقل از مدائنى ـ: هنگامى كه امام باقر عليه السلام در كنار كعبه بود . عربى باديه نشين آمد و به ايشان گفت : آيا خدايى را كه مى پرستى ، ديده اى؟
امام عليه السلام و همراهانش سر به تفكّر فرو بردند . سپس امام عليه السلام سرش را به سوى او بالا آورد و فرمود : «من ، چيزى را كه نديده باشم ، نمى پرستم» .
مرد عرب گفت : چگونه او را ديده اى؟
فرمود : «ديده سر ، او را نديده است ؛ بلكه دل ها او را با حقيقتِ ايمان ديده اند . او با حواس ، درك نمى شود و با مردم ، سنجيده نمى گردد . به نشانه هايش ، شناخته و به علامت هايش توصيف شده است . در هيچ حكمى ستم نمى كند ، از اشيا جداست و اشيا هم از او جدايند . «چيزى مانند او نيست» . اوست خدايى كه معبودى جز او نيست» .
مرد عرب گفت : خدا بهتر مى داند كه رسالت هايش را در كجا قرار دهد .

۳۴۶۱.عنه عليه السلام :إِنَّ رَجُلاً مِنَ اليَهودِ أتى أَميرَ المُؤمِنينَ عليه السلام فَقالَ : يا عَليُّ ، هَل رَأيتَ رَبَّكَ؟
فَقالَ: ما كُنتُ بِالَّذي أَعبُدُ إِلها لَم أَرَهُ . ثُمَّ قالَ: لَم تَرَهُ العُيونُ في مُشاهَدَةِ الأَبصارِ ، غَيرَ أنَّ الإيمانَ بِالغَيبِ بَينَ عَقدِ القُلوبِ . ^۱

۳۴۶۲.الكافي عن سنان :حَضَرتُ أبا جَعفَرٍ عليه السلام ، فَدَخَلَ عَلَيهِ رَجُلٌ مِنَ الخَوارِجِ ، فَقالَ لَهُ : يا أبا جَعفَرٍ ، أيَّ شَيءٍ تَعبُدُ ؟
قالَ : اللّهَ تَعالى .
قالَ : رَأَيتَهُ ؟
قالَ : بَل لَم تَرَهُ العُيونُ بِمُشاهَدَةِ الأَبصارِ ، ولكِن رَأَتهُ القُلوبُ بِحَقائِقِ الإِيمانِ . ^۲

۳۴۶۳.تاريخ دمشق عن المدائني :بَينَما مُحَمَّدُ بنُ عَلِيِّ بنِ الحُسَينِ في فِناءِ الكَعبَةِ ، فَإِذا أَعرابِيٌّ فَقالَ لَهُ : هَل رَأَيتَ اللّهَ حَيثُ عَبَدتَهُ ؟
فَأَطرَقَ وأَطرَقَ مَن كانَ حَولَهُ ، ثُمَّ رَفَعَ رَأسَهُ إِلَيهِ فَقالَ : ما كُنتُ لِأَعبُدَ شَيئا لَم أرَهُ .
فَقالَ : وكَيفَ رَأَيتَهُ ؟
قالَ : لَم تَرَهُ الأَبصارُ بِمُشاهَدَةِ العِيانِ ، ولكِن رَأَتهُ القُلوبُ بِحَقائِقِ الإِيمانِ ، لا يُدرَكُ بِالحَواسِّ ، ولا يُقاسُ بِالنَّاسِ ، مَعروفٌ بِالآياتِ ، مَنعوتٌ بِالعَلاماتِ ، لا يَجورُ في قَضِيَّتِهِ ، بانَ مِنَ الأَشياءِ وبانَتِ الأَشياءُ مِنهُ «لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىْ ءٌ» ، ذلِكَ اللّهُ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ .
فَقالَ الأَعرابِيُّ : اللّهُ أَعلَمُ حَيثُ يَجعَلُ رِسالاتِهِ . ^۳