۳۴۵۵.امام على عليه السلامـ در دعايى كه به نوف بِكالى آموخت ـ: خداى من ! ديدگان بينندگان در نهان خانه دل هايشان به تو مى رسد و گوش شنوندگان از نجواى درون با تو آگاه مى شود . آنچه را مى خواستند ، برآورده شده ديدند و ميان خود و آنان ، حجاب هاى غفلت را دريدى تا در نورت آرام گرفتند و از نسيم روحانى ات نفس كشيدند .

۳۴۵۶.امام حسين عليه السلامـ در بخشى از دعاى روز عرفه ـ: تو كسى هستى كه نورها را در دل اوليايت تاباندى ، تا تو را شناختند و يگانه ات شمردند .

۳۴۵۷.امام حسين عليه السلامـ در بخشى از دعاى روز عرفه اش ـ: چگونه چيزى كه در هستى اش نيازمند توست ، بر تو دلالت مى كند؟ آيا غيرِ تو ظهورى دارد كه تو ندارى تا آن ، ظاهركننده تو باشد؟!
كِى نهان شدى تا به نشانى كه بر تو ره بنمايد ، نياز افتد ؟ و كِى دور شدى تا آثار به تو برسانند؟ كور باد چشمى كه تو را مراقب خود نبيند ! ^۱ و زيانبار باد سوداى بنده اى كه نصيبى از محبّت خودت برايش قرار نداده اى !
خداى من ! مراجعه به آثار را فرمان داده اى . پس مرا با پوشش هاى نور و بينشى رهنمون به سوى خود باز گردان تا از آن آثار به سوى تو بازگردم ، همان گونه كه از آنها به سوى تو درآمدم ، درونم محفوظ از نگاه [ استقلالى] به آنها و همّتم كنار بنشسته از اعتماد بر آنها ، كه تو بر هر كارى توانايى .

۳۴۵۵.عنه عليه السلامـ مِن دُعاءٍ عَلَّمَهُ نَوفا البِكالِيَّ ـ: إِلهي تَناهَت أَبصارُ النّاظِرينَ إِلَيكَ بِسَرائِرِ القُلوبِ ، وطالَعَت أَصغَى السّامِعينَ لَكَ نَجِيّاتِ الصُّدورِ ، فَلَم يَلقَ أَبصارُهُم رَدّا دونَ ما يُريدونُ ، هَتَكتَ بَينَكَ وبَينَهُم حُجُبَ الغَفلَةِ ، فَسَكَنوا في نورِكَ ، وتَنَفَّسوا بِروحِكَ . ^۱

۳۴۵۶.الإمام الحسين عليه السلامـ مِن دُعائِهِ يَومَ عَرَفَةَ ـ: أنتَ الَّذي أَشرَقتَ الأَنوارَ في قُلوبِ أولِيائِكَ ، حَتّى عَرَفوكَ ووَحَّدوكَ . ^۲

۳۴۵۷.عنه عليه السلامـ مِن دُعائِهِ يَومَ عَرَفَةَ ـ: كَيفَ يُستَدَلُّ عَلَيكَ بِما هُوَ في وُجودِهِ مُفتَقِرٌ إِلَيك ، أيَكونُ لِغَيرِكَ مِنَ الظُّهورِ ما لَيسَ لَكَ حَتّى يَكونَ هُوَ المُظهِرُ لَكَ؟ مَتى غِبتَ حَتّى تَحتاجَ إِلى دَليلٍ يَدُلُّ عَلَيكَ؟! ومَتى بَعُدتَ حَتّى تَكونَ الآثارُ هِيَ الَّتي توصِلُ إِلَيكَ؟! عَمِيَت عَينٌ لا تَراكَ عَلَيها رَقيبا ، وخَسِرَت ^۳ صَفقَةُ عَبدٍ لَم تَجعَل لَهُ مِن حُبِّكَ نَصيبا .
إِلهي أَمَرتَ بِالرُّجوعِ إِلَى الآثارِ فَأَرجِعني إِلَيكَ بِكَسوَةِ الأَنوارِ وهِدايَةِ الاِستِبصارِ ، حَتّى أَرجِعَ إِلَيكَ مِنها كَما دَخَلتُ إِلَيكَ مِنها ، مَصونَ السِّرِّ عَنِ النَّظَرِ إِلَيها ، ومَرفوعَ الهِمَّةِ عَنِ الاِعتِمادِ عَلَيها ، إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ . ^۴