۳۴۲۲.تفسير العياشىـ به نقل از زراره ـ: از امام صادق عليه السلام درباره آيه «و چون پروردگارت ، از پشت فرزندان آدم ، ذرّيّه آنان را بر گرفت» تا «گفتند : چرا» پرسيدم .
امام عليه السلام فرمود : «محمّد ـ كه بر او و خاندانش درود باد ـ نخستين تصديق كننده بود» .
گفتم : اين رؤيت ، با چشم بود؟
فرمود : «معرفت را در دل هايشان استوار داشت ، ولى عهد و پيمان را از ياد بردند و پس از اين ، به زودى به ياد مى آورند و اگر چنين نبود ، هيچ كس ، خالق و رازق خود را نمى شناخت» .

۳۴۲۳.المحاسنـ به نقل از زراره ـ: از امام صادق عليه السلام درباره گفته خدا : «و [به ياد آور ]هنگامى را كه پروردگارت از پشت فرزندان آدم ، ذرّيّه آنان را برگرفت و آنان را بر خودشان گواه ساخت كه آيا من پروردگار شما نيستم؟! گفتند : چرا» پرسيدم .
امام فرمود : «معرفت ، در دل هايشان استوار ماند و جايگاه [پيمان بستن] را از ياد بردند و به زودى ، روزى آن را به ياد خواهند آورد و اگر چنين نبود ، هيچ كس ، خالق و رازق خود را نمى شناخت» .

۳۴۲۴.امام صادق عليه السلام :ما خدا را بر نعمت هاى فراوانش و حجّت هاى رسايش مى ستاييم و نيز بر آزمون پسنديده اش نزد عام و خاص . از جمله نعمت هاى بزرگش و منّت هاى سترگش كه [عام و خاص را ]بدان متنعّم كرد ، به اقرار آوردن دل هاى آنان بر ربوبيتش و پيمان گرفتن بر معرفتش بود .

۳۴۲۲.تفسير العيّاشي عن زرارة :سَأَلتُ أبا عَبدِ اللّهِ عليه السلامعَن قَولِ اللّهِ : «وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِى ءَادَمَ مِن ظُهُورِهِمْ» إِلى قَولِهِ : «قَالُواْ بَلَى» .
قالَ : كانَ مُحَمَّدٌ عَلَيهِ وآلِهِ السَّلامُ أوَّلَ مَن قالَ: بَلى .
قُلتُ : كانَت رُؤيَةً مُعايَنَةً ؟
قالَ : فَأَثبَتَ المَعرِفَةَ في قُلوبِهِم ونَسوا ذلِكَ الميثاقَ ، وسَيَذكُرونَهُ بَعدُ ، ولَولا ذلِكَ لَم يَدرِ أَحَدٌ مَن خالِقُهُ ولا مَن رازِقُهُ . ^۱

۳۴۲۳.المحاسن عن زرارة :سَألتُ أبا عَبدِاللّهِ عليه السلام عَن قَولِ اللّهِ : «وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِى ءَادَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَى» .
قالَ : ثَبَتَتِ المَعرِفَةُ في قُلوبِهِم ، ونَسُوا المَوقِفَ ، وسَيَذكُرونَهُ يَوما مّا ، ولَولا ذلِكَ لَم يَدرِ أَحَدٌ مَن خالِقهُ ولا مَن رازِقهُ ^۲ .

۳۴۲۴.الإمام الصادق عليه السلام :نَحنُ نَحمَدُ اللّهَ عَلَى النِّعَمِ السّابِغَةِ وَالحُجَجِ البالِغَةِ ، وَالبَلاءِ المَحمودِ عِندَ الخاصَّةِ وَالعامَّةِ ، فَكانَ مِن نِعَمِهِ العِظامِ وآلائِهِ الجِسامِ الَّتيأَنعَمَ بِها تَقريرُهُ قُلوبَهُم بِرُبوبِيَّتِهِ ، وأَخذُهُ ميثاقَهُم بِمَعرِفَتِهِ . ^۳