تنها در آخرت با چشم ديده مى شود ؛ امّا لازمه رؤيت او جسم بودن او و تشبيه خالق به مخلوق نيست .
دليل عقلى معتقدان به امكان رؤيت
هر چند قائلان به امكان ديدار خدا با چشم، گفته اند كه ما بر مدّعاى خود، هم دليل عقلى داريم و هم دليل نقلى ؛ امّا بطلان دليل عقلى آنان، به قدرى واضح است كه نيازى به بررسى ندارد، مانند اين كه «صِرف وجود اشيا، مقتضى امكان رؤيت آنهاست» ۱ يا آنچه ابن تيميه گفته كه :
رؤيت ، وجود محض است و تنها به موجودْ متعلَّق مى شود، نه معدوم. پس هر چه وجودش كامل تر است، بلكه وجودش واجب باشد، بدان سزاوارتر است از آنچه عدم، لازمه آن است . ۲
پاسخ اين سخنان، اين است كه :
اوّلاً اثبات اين ادّعا كه «صِرف وجود، مقتضى امكان رؤيت است» يا «هر چه وجودْ كامل تر باشد، سزاوارتر است كه ديده شود»، دليل مى خواهد.
ثانيا تجربه نشان مى دهد كه خيلى چيزهاست كه قابل رؤيت حسّى نيستند . مگر كسى توانسته تاكنون نيروى تفكّر را با چشم ببيند؟!
ثالثا همان طور كه در روايات اهل بيت عليهم السلام ملاحظه شد ، چشم، تنها چيزى را مى تواند ببيند كه داراى رنگ و كيفيت باشد و چنين چيزى نمى تواند نامحدود و آفريدگار باشد.
