۲ / ۵
دميدن روح در جنين
قرآن
«و بى گمان ، ما انسان را از عصاره گل آفريديم . سپس او را نطفه اى در جايگاهى استوار قرار داديم . آن گاه از آن نطفه ، لَخته خونى آفريديم و از آن لخته خون ، پاره گوشتى و از آن پاره گوشت ، استخوان ها را آفريديم و بر استخوان ، گوشت پوشانديم . سپس ، او را آفرينشى ديگر داديم. پس بزرگ باد خداوندى كه بهترين آفريدگار است!» .
«چگونه خدا را انكار مى كنيد ، در حالى كه مرده بوديد و او شما را زنده كرد و باز مى ميرانَد و زنده مى سازد و سپس به سوى او باز مى گرديد؟» .
ر . ك : حج : آيه ۶۶ ؛ جاثيه : آيه ۲۶ ـ ۵۶ .
حديث
۳۵۵۷.امام باقر عليه السلامـ درباره سخن خداى متعال : «سپس ، او را آفرينشى ديگر داديم» ـ: آن [ آفرينش] ، دميدن روح در جنين است .
۳۵۵۸.امام باقر عليه السلام :چون خداى عز و جل اراده خلقتِ نطفه اى را كرد كه در پشت آدم عليه السلاماز او پيمان گرفته و يا به بَداء ، او را نيافريند و ساقطش كند و فقط در رَحِم جاى دهد ، مرد را به جماع برمى انگيزد و رَحِم زن را به مقتضاى طبيعتش مى گشايد و به آن مى فرمايد : «دريچه ات را باز كن تا آفريده و حكم نافذ و تقدير من به تو درآيد» . پس رَحِم ، دريچه خويش را باز مى كند و نطفه به رَحِم راه مى يابد و چهل روز در آن مى مانَد تا خون بسته شده شود و چهل روز لَخته خون مى مانَد تا چون گوشتى كوبيده شود و پس از چهل روز ، گوشت مى شود و داراى رگ هايى درهم فرو رفته مى گردد .
سپس ، خداوند ، دو فرشته آفرينشگر را كه هر چه خدا خواهد در رَحِم ها مى آفرينند ، برمى انگيزانَد تا از دهان زن به درونش راه يابند تا به رَحِم برسند كه در آن ، روح قديمىِ (قبلى) منتقل شده از پشت مردان و رَحِم زنان است . پس روحِ حيات و بقا را در آن مى دمند و به اذن خدا ، گوش و چشم و همه اندام ها و آنچه را در درون بدن است ، برايش درست مى كنند .
