477
دانش نامه عقايد اسلامي ج3

۳۱۶۹.الكافىـ به نقل از على بن اَسباط ـ: امام جواد عليه السلام را در حالى كه به طرف من بيرون مى آمد ، ديدم و من به سر و پاهايش مى نگريستم ، تا قامت وى را براى همراهانم در مصر ، توصيف كنم . همين گونه بودم تا ايشان نشست و فرمود : «اى على! خداوند در امر امامت ، همان گونه احتجاج مى كند كه در امر رسالت احتجاج كرده است و فرموده است : «و او را در خردسالى حكمت داديم» ، «و چون به كمال بلوغش رسيد» ، «و به چهل سالگى رسيد» . پس مى شود كه بدو حكمت ، داده شود و او كودك باشد ، و مى شود كه بدو حكمت داده شود و او چهل ساله باشد» .

۳۱۷۰.مجمع البيانـ به نقل از على بن اسباط ـ: در حالى كه روانه مصر بودم، وارد مدينه شدم و به نزد امام جواد عليه السلام رفتم و او در آن هنگام ، پنج ساله بود . به دقّت به او مى نگريستم تا براى دوستانم در مصر ، او را توصيف كنم . امام عليه السلام به من نگاهى كرد و فرمود : «اى على! خداوند ، همان كه در نبوّت مى كند ، در امامت هم انجام مى دهد . خداوند مى فرمايد : «و چون به كمال بلوغ و رشد رسيد ، بدو حكمت و دانش داديم» و مى فرمايد : «و در كودكى به او حكمت داديم» . پس مى شود كه حكمت به چهل ساله داده شود و مى شود كه به كودك ، عطا شود» .

۳۱۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پسربچّگان به يحيى بن زكريّا عليهماالسلام گفتند : بيا برويم بازى كنيم . يحيى عليه السلام فرمود : «براى بازى آفريده نشده ايم . برويم نماز بخوانيم» . اين ، همان گفته خداوند است : «و بدو در خردسالى حكمت داديم» .

۳۱۷۲.امام على عليه السلامـ در يادكردِ پيامبر صلى الله عليه و آله ـ: [خداوند ،] وى را از ميان سلسله پيامبران و مشعل هاى فروزان و ستيغ هاى سرافرازى و دلِ سرزمين بطحا و چراغ هاى تاريكى و چشمه هاى حكمت برگزيد .


دانش نامه عقايد اسلامي ج3
476

۳۱۶۹.الكافي عن عليّ بن أسباط :رَأَيتُ أبا جَعفَرٍ عليه السلام وقَد خَرَجَ عَلَيَّ فَأَخَذتُ النَّظَرَ إلَيهِ، وجَعَلتُ أنظُرُ إلى رَأسِهِ ورِجلَيهِ لِأَصِفَ قامَتَهُ لِأَصحابِنا بِمِصرَ، فَبَينا أنَا كَذلِكَ حَتّى قَعَدَ فَقالَ: يا عَلِيُّ ، إنَّ اللّهَ احتَجَّ فِي الإِمامَةِ بِمِثلِ مَا احتَجَّ بِهِ فِي النُّبُوَّةِ، فَقالَ: «وَ ءَاتَيْنَـهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا» ، «وَ لَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ» ۱ ، «وَ بَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً» ۲ ، فَقَد يَجوزُ أن يُؤتَى الحِكمَةَ وهُوَ صَبِيٌّ ، ويَجوزُ أن يُؤتاها وهُوَ ابنُ أربَعينَ سَنَةً. ۳

۳۱۷۰.مجمع البيان عن عليّ بن أسباط :قَدِمتُ المَدينَةَ وأنَا اُريدُ مِصرَ، فَدَخَلتُ عَلى أبي جَعفَرٍ مُحَمَّدٍ بنِ عَلِيٍّ الرِّضا عليهماالسلام وهُوَ إذ ذاكَ خُماسِيٌّ ، فَجَعَلتُ أتَأَمَّلُهُ لِأَصِفَهُ لِأَصحابِنا بِمِصرَ ، فَنَظَرَ إلَيَّ فَقالَ لي: يا عَلِيُّ ، إنَّ اللّهَ قَد أخَذَ فِي الإِمامَةِ كَما أخَذَ فِي النُّبُوَّةِ، قالَ: «وَ لَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاسْتَوَى ءَاتَيْنَـهُ حُكْمًا وَ عِلْمًا» ۴ وقالَ: «وَ ءَاتَيْنَـهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا» فَقَد يَجوزُ أن يُعطَيَ الحُكمَ ابنَ أربَعينَ سَنَةً، ويَجوزُ أن يُعطاهُ الصَّبِيَّ. ۵

۳۱۷۱.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :قالَ الغِلمانُ لِيَحيَى بنِ زَكَرِيّا عليه السلام : اِذهَب بِنا نَلعَبُ.
فَقالَ يَحيى عليه السلام : ما لِلَّعِبِ خُلِقنا! اِذهَبوا نُصَلّي، فَهُوَ قَولُ اللّهِ: «وَ ءَاتَيْنَـهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا» . ۶

۳۱۷۲.الإمام عليّ عليه السلامـ في ذِكرِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله ـ: اِختارَهُ مِن شَجَرَةِ الأَنبِياءِ ، ومِشكاةِ الضِّياءِ ، وذُؤابَةِ ۷ العَلياءِ ، وسُرَّةِ البَطحاءِ ، ومَصابيحِ الظُّلمَةِ ، ويَنابيعِ الحِكمَةِ. ۸

1.يوسف: ۲۲ ، القصص: ۱۴.

2.الأحقاف: ۱۵.

3.الكافي: ج ۱ ص ۳۸۴ ح ۷ وراجع: بصائر الدرجات: ص ۲۳۸ ح ۱۰.

4.القصص: ۱۴.

5.مجمع البيان: ج ۶ ص ۷۸۱ ، بحارالأنوار : ج ۱۴ ص ۱۷۶ ح ۱۳ .

6.الدرّ المنثور: ج ۵ ص ۴۸۵ نقلاً عن الحاكم في تاريخه عن ابن عبّاس وراجع: كنزالعمّال: ج ۲ ص ۳۰ ح ۳۰۱۱ والبداية والنهاية: ج ۲ ص ۵۰ ومجمع البيان : ج ۶ ص ۷۸۱ والتبيان : ج ۷ ص ۱۱۱ .

7.الذؤابة: من كلّ شيء: أعلاه، ومنه ذؤابه العرش وذؤابه الجبل. ثمّ استُعير للعزّ والشرف (مجمع البحرين: ج ۱ ص ۶۲۸) .

8.نهج البلاغة: الخطبة ۱۰۸ ، بحارالأنوار : ج ۱۶ ص ۳۸۱ ح ۹۴ .

  • نام منبع :
    دانش نامه عقايد اسلامي ج3
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همکاری: رضا برنجكار، ترجمه: عبدالهادى مسعودى، مهدى مهریزى، على نقى خدایارى، محمّد مرادی و جعفر آریانی
    تعداد جلد :
    10
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 90517
صفحه از 551
پرینت  ارسال به