ر . ك : ص ۶۹ (اخلاص) و ۱۱۷ (آموختن براى غير خدا) و ۴۲۷ و ص ۲۵۳ (اخلاص) (خودنمايى) ، ج ۲ ص ۴۸۳(اخلاص) .
توضيحى درباره احاديثِ اخلاص در طلب معرفت
در مقابل احاديث اين باب و نيز احاديث باب نخست از «آداب آموختن» ـ كه تأكيد بر اخلاص در نيّت و اجتناب از تعلّم با انگيزه هاى غير الهى دارند ـ ، احاديثى نقل شده كه به ظاهر ، معارض با اين احاديث به نظر مى رسند . اين احاديث عبارت اند از :
۲۳۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آن كه دانش را براى جز خدا بجويد ، از دنيا بيرون نمى رود تا آن كه دانش برايش حاصل شود و خدايى گردد و هركس دانش را براى خدا بجويد ، مانند روزه دار شب زنده دار است . بى گمان ، بابى از دانش را كه انسان فرا مى گيرد ، برايش بهتر از آن است كه همسنگ كوه ابو قُبَيس طلا داشته باشد و آن را در راه خدا انفاق كند .
۲۳۷۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :انسان ، دانش را مى جويد ، بى آن كه مقصودش خدا باشد . پس همواره دانش با او باشد تا آن را در راه خداى عز و جل قرار دهد .
۲۳۷۶.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: دانش را فراگيريد ، هرچند براى غيرخدا باشد كه به زودى براى خدا خواهد شد .