۱۶۵۰.امام صادق عليه السلامـ در باب حكمت خاندان داوود ـ: بر خردمند است كه به زمان خويش ، آگاه ، به خود متوجّه ، و نگاهدار زبانش باشد .

۱۶۵۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در صحف ابراهيم عليه السلام است : «... بر خردمند است تا هنگامى كه عقلش مغلوب نشده است ، وقتش را چند بخش كند : پاره اى به مناجات با پروردگار عز و جلبپردازد ، ساعتى محاسبه نفس كند و ساعتى در آنچه خداوند با او انجام داده ، بينديشد و ساعتى كه در آن براى لذّت حلال ، خلوت مى كند . اين ساعت ، ياور و مايه يك دله شدن و توزيع ديگر ساعت هاست» .

۱۶۵۲.امام رضا عليه السلام :مردم به قرائت [قرآن] در نماز فرمان يافتند ، تا قرآن مهجور و تباه نشود ، بلكه محفوظ باشد و تكرار شود ، تا نابود و مجهول نگردد و قرائت هم با حمد و نه ديگر سوره ها آغاز مى شود؛ چون نه در قرآن و نه در سخنان ديگر ، همانند سوره حمد نداريم كه جوامع خير و حكمت در آن گرد آمده باشد ... . بى گمان ، در سوره حمد ، كلماتى جامع از خير و حكمت در امور دنيا و آخرت گِرد آمده است كه نظير آن را در هيچ كجا نمى توان يافت .

۱۶۵۳.لقمان عليه السلامـ در سفارش هايش به پسرش ـ: پسركم! هفت هزار حكمت را فرا گرفتم . تو از آن ميان ، چهار سخن را فراگير و با من به بهشت درآى : كشتى ات را استوار ساز كه درياى تو ژرف است ؛ و بار خود را سبك گردان كه گردنه ، خسته كننده است ؛ و توشه فراوان برگير كه سفر دراز است ؛ و عمل را خالص كن كه ارزياب ، بيناست .

۱۶۵۰.عنه عليه السلام :في حِكمَةِ آلِ داوُدَ : عَلَى العاقِلِ أن يَكونَ عارِفاً بِزَمانِهِ ، مُقبِلاً عَلى شَأنِهِ ، حافِظاً لِلِسانِهِ. ^۱

۱۶۵۱.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :كانَ فيها [ أي صُحُفِ إبراهيمَ عليه السلام ] : . . . عَلَى العاقِلِ ما لَم يَكُن مَغلوباً عَلى عَقلِهِ أن يَكونَ لَهُ ساعاتٌ : ساعَةٌ يُناجي فيها رَبَّهُ عز و جل ، وساعَةٌ يُحاسِبُ نَفسَهُ ، وساعَةٌ يَتَفَكَّرُ فيما صَنَعَ اللّهُ عز و جل إلَيهِ ، وساعَةٌ يَخلو فيها بِحَظِّ نَفسِهِ مِنَ الحَلالِ ، فَإِنَّ هذِهِ السّاعَةَ عَونٌ لِتِلكَ السّاعاتِ ، وَاستِجمامٌ لِلقُلوبِ وتَوزيعٌ لَها. ^۲

۱۶۵۲.الإمام الرضا عليه السلام :اُمِرَ النّاسُ بِالقِراءَةِ فِي الصَّلاةِ لِئَلاّ يَكونَ القُرآنُ مَهجوراً مُضَيَّعاً ، وليَكُن مَحفوظاً مَدروساً ، فَلا يَضمَحِلَّ ولا يُجهَلَ ، وإنَّما بُدِئَ بِالحَمدِ دونَ سائِرِ السُّوَرِ لِأَنَّهُ لَيسَ شَيءٌ مِنَ القُرآنِ وَالكَلامِ جُمِعَ فيهِ مِن جَوامِعِ الخَيرِ وَالحِكمَةِ ما جُمِعَ في سورَةِ الحَمدِ . . . فَقَدِ اجتَمَعَ فيهِ مِن جَوامِعِ الخَيرِ وَالحِكمَةِ مِن أمرِ الآخِرَةِ وَالدُّنيا ما لا يَجمَعُهُ شَيءٌ مِنَ الأشياءِ. ^۳

۱۶۵۳.لقمان عليه السلامـ في وَصاياهُ لاِبنِهِ ـ: يا بُنَيَّ ، تَعَلَّمتُ سَبعَةَ ^۴ آلافٍ مِنَ الحِكمَةِ ، فَاحفَظ مِنها أربَعَةً ومُرَّ مَعي إلَى الجَنَّةِ : أحكِم سَفينَتَكَ فَإِنَّ بَحرَكَ عَميقٌ ، وخَفِّف حَملَكَ فَإِنَّ العَقَبَةَ كَؤودٌ ، وأكثِرِ الزّادَ فَإِنَّ السَّفَرَ بَعيدٌ ، وأخلِصِ العَمَلَ فَإِنَّ الناقِدَ بَصيرٌ. ^۵