در اين جا وظيفه كسانى كه هشيار هستند، اين است كه او را از خواب غفلت، بيدار كنند:
«وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ . ۱ يادآورى كن؛ زيرا يادآورى ،مؤمنان را سود مى بخشد» .
۳ . جهل بسيط
حالت سوم، جهل بسيط است. جاهل بسيط، كسى است كه چيزى رانمى داند، اعم از اين كه بداند كه نمى داند و يا نداند كه نمى داند. وظيفه عالِم نسبت به چنين شخصى ، تعليم ، و تكليف او تعلّم است و مشمول آيه شريف: «فَسْـئلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ؛ از اهل ذكر (آگاهان) بپرسيد ، اگر نمى دانيد» است .
۴ . جهل مركّب
حالت چهارم، جهل مركّب است. اين جهل، تركيبى از دو جهل است : ندانستن و تصوّر دانستن.
جاهل مركّب ، كسى است كه نمى داند و تصوّر مى كند كه مى داند. ظاهرا همين معنا مقصود احاديث ذكر شده است كه در يكى آمده: «لا يَعلَمُ و لا يَعلَمُ أنَّهُ لا يَعلَمُ» و در ديگرى آمده : «لا يَدري ولا يَدري أنَّهُ لا يَدري» ۲ . از اين رو ، امام على عليه السلام تكليف مردم را در مورد برخورد با چنين نادانى، «كنار نهادن» دانسته است :
