241
دانش نامه عقايد اسلامي ج2

۱۲۷۸.امام صادق عليه السلام :دانش، بيست و هفت حرف است و تمام آنچه پيامبران آوردند، دو حرف است و مردم تا امروز، جز آن دو حرف را نمى شناسند. پس هنگامى كه «قائم» به پا خيزد ، بيست و پنج حرف ديگر را بيرون مى آورد و در ميان مردم، منتشر مى سازد . آن دو حرف را نيز ضميمه مى كند تا بيست و هفت حرف [ِ دانش] را منتشر ساخته باشد .

۱۲۷۹.امام صادق عليه السلامـ هنگامى كه از كوفه ياد كرد ـ: به زودى ، كوفه از مؤمنان تخليه مى گردد و دانش در آن فرو مى رود، همان گونه كه مار در سوراخش فرو مى رود. پس دانش ، در شهرى كه قُم ناميده مى شود، آشكار مى گردد و آن شهر، جايگاه دانش و فضيلت مى گردد ، چنان كه ناتوان در [ شناخت] دين ، بر روى زمين يافت نمى شود ، حتّى زنان پرده نشين ؛ و اين پيشگويى ، در نزديكى آشكار شدن قائم ما تحقّق مى يابد .
پس خداوند، قم و مردمانش را جانشينان حجّت مى گرداند . اگر چنين نباشد ، زمين ، اهلش را فرو مى بلعد ، در حالى كه حجّتى در زمين نيست .
[ از آن] پس، دانش از شهر قم به همه شهرها در شرق و غرب ، سرازير مى گردد تا حجّت خداوند بر مردم ، تمام شود و كسى نباشد كه دين و دانش ، به او نرسيده باشد . پس از آن، «قائم» آشكار مى شود و وسيله خشم و غضب الهى بر بندگان مى گردد ؛ چرا كه خداوند، از بندگانش انتقام نمى گيرد، مگر زمانى كه آنان، حجّت را منكِر شوند .


دانش نامه عقايد اسلامي ج2
240

۱۲۷۸.الإمام الصادق عليه السلام :العِلمُ سَبعَةٌ وعِشرونَ حَرفاً ، فَجَميعُ ما جاءَت بِهِ الرُّسُلُ حَرفانِ ، فَلَم يَعرِفِ النّاسُ حَتَّى اليَومِ غَيرَ الحَرفَينِ ، فَإِذا قامَ القائِمُ عليه السلام أخرَجَ الخَمسَةَ وَالعِشرينَ حَرفاً فَبَثَّها فِي النّاسِ ، وضَمَّ إلَيهَا الحَرفَينِ حَتّى يَبُثَّها سَبعَةً وعِشرينَ حَرفاً. ۱

۱۲۷۹.عنه عليه السلامـ حينَما ذَكَرَ الكوفَةَ ـ: سَتَخلو كوفَةُ مِنَ المُؤمنينَ ويَأرِزُ عَنهَا العِلمُ كَما تَأرِزُ الحَيَّةُ في جُحرِها . ثُمَّ يَظهَرُ العِلمُ بِبَلدَةٍ يُقالُ لَها : قُمُّ ، وتَصيرُ مَعدِناً لِلعِلمِ وَالفَضلِ حَتّى لا يَبقى فِي الأَرضِ مُستَضعَفٌ فِي الدّينِ حَتَّى المُخَدَّراتُ فِي الحِجالِ ۲ ، وذلِكَ عِندَ قُربِ ظُهورِ قائِمِنا ، فَيَجعَلُ اللّهُ قُمَّ وأهلَهُ قائِمينَ مَقامَ الحُجَّةِ ، ولَولا ذلِكَ لَساخَتِ الأَرضُ بِأَهلِها ولَم يَبقَ فِي الأَرضِ حُجَّةٌ ، فَيَفيضُ العِلمُ مِنهُ إلى سائِرِ البِلادِ فِي المَشرِقِ وَالمَغرِبِ ، فَيَتِمُّ حُجَّةُ اللّهِ عَلَى الخَلقِ حَتّى لا يَبقى أحَدٌ عَلَى الأَرضِ لَم يَبلُغ إلَيهِ الدّينُ وَالعِلمُ ، ثُمَّ يَظهَرُ القائِمُ عليه السلام ويَصيرُ ۳ سَبَباً لِنِقمَةِ اللّهِ وسَخَطِهِ عَلَى العِبادِ ، لِأَنَّ اللّهَ لا يَنتَقِمُ مِنَ العِبادِ إلاّ بَعدَ إنكارِهِم حُجَّةً. ۴

1.مختصر بصائر الدرجات : ص ۱۱۷ ، الخرائج والجرائح : ج ۲ ص ۸۴۱ ح ۵۹ وفيه «جزء» بدل «حرف» في جميع المواضع وكلاهما عن أبان ، بحار الأنوار : ج ۵۲ ص ۳۳۶ ح ۷۳ .

2.الحَجَلَة : بيت كالقُبّة يُستر بالثياب وتكون له أزرار كبار ، وتجمع على حجال (النهاية : ج ۱ ص ۳۴۶) .

3.في المصدر «يسير» وما أثبتناه هو الصحيح.

4.بحار الأنوار : ج ۶۰ ص ۲۱۳ ح ۲۳ نقلاً عن تاريخ قم للحسن بن محمّد بن الحسن القمّي .

  • نام منبع :
    دانش نامه عقايد اسلامي ج2
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همکاری: رضا برنجكار، ترجمه: عبدالهادى مسعودى، مهدى مهریزى، على نقى خدایارى، محمّد مرادی و جعفر آریانی
    تعداد جلد :
    10
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 57300
صفحه از 618
پرینت  ارسال به