۱۲۷۵.امام على عليه السلامـ در سخنرانى اى كه به حوادث روزگار ، اشاره مى كند ـ: راه راست و چپ را در پيش گرفتند تا در راه هاى فتنه فرو روند و راه هاى هدايت را كنار بگذارند . شتاب مكنيد نسبت بدانچه در كمين است ، و دير مشماريد آنچه را فردا خواهد آورد ، كه چه بسيار شتاب كننده به چيزى كه چون بدان رسد، دوست مى دارد كه بدان نمى رسيد ، و چه قدر امروز ، به مژده هاى فردا نزديك است !
اى قوم من ! اين ، زمان رسيدن وعده ها و هنگام نزديك شدن فتنه هايى است كه نمى شناسيد . آگاه باشيد! آن كه از ما آن فتنه ها را در يابد، با چراغى روشن آن را در مى نوردد و به شيوه نيكان ، رفتار مى كند تا بندى را بگشايد و اسيرى را آزاد كند و جمعيّتى را پراكنده سازد و پراكندگانى را گرد آورد و [اين همه] ناپيدا از چشم مردم است كه جوينده اثرش را نمى بيند ، هر چه در آن نظر افكند .
پس ، گروهى در آن فتنه ها ، آن گونه كه آهنگر ، پيكان تير را صيقل مى دهد ، صيقل داده مى شوند . چشمانشان با قرآن، جلا مى يابد و تفسير ، در گوش هايشان جاى مى گيرد و پس از جام هاى صبحگاهان ، در پايان روز، جام حكمت به آنان نوشانيده مى شود .

۱۲۷۶.امام باقر عليه السلام :هنگامى كه قائمِ ما قيام كند ، خداوند دست [ مِهر] او را بر سر بندگان مى گذارد . پس از آن، عقلهايشان فراهم مى گردد و خردهايشان به كمال مى رسد .

۱۲۷۷.الغيبة ، نعمانىـ به نقل از فضيل بن يسار ـ: از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمود : «هنگامى كه قائمِ ما به پا خيزد، با نادانىِ مردم مواجه مى شود، بيش از آنچه پيامبر با نادانانِ جاهليّت مواجه گشت» .
گفتم : چگونه ؟
فرمود : «به درستى كه پيامبر صلى الله عليه و آله نزد مردم آمد، در حالى كه آنان سنگ ها و صخره ها و چوب هاى تراشيده را مى پرستيدند ؛ امّا هنگامى كه قائم ما قيام كند و نزد آنان بيايد ، تمامى مردم، كتاب خدا را به تأويل مى برند و با آن بر او احتجاج مى ورزند» .
سپس فرمود : «سوگند به خدا ! بدانيد عدالتِ او تا درون خانه ها وارد مى شود، همان گونه كه سرما و گرما وارد مى شود».

۱۲۷۵.عنه عليه السلامـ في خُطبَةٍ لَهُ يومِئُ فيها إلَى المَلاحِمِ ـ: وأخَذوا يَميناً وشِمالاً ظَعناً (طَعناً) في مَسالِكِ الغَيِّ وتَركاً لِمَذاهِبِ الرُّشدِ . فَلا تَستَعجِلوا ما هُوَ كائِنٌ مُرصَدٌ ، ولا تَستَبطِئوا ما يَجيءُ بِهِ الغَدُ . فَكَم مِن مُستَعجِلٍ بِما إن أدرَكَهُ وَدَّ أنَّهُ لَم يُدرِكهُ ! وما أقرَبَ اليَومَ مِن تَباشيرِ غَدٍ ! يا قَومِ ، هذا إبّانُ (إيّانُ) وُرودِ كُلِّ مَوعودٍ ، ودُنُوٍّ مِن طَلعَةِ ما لا تَعرِفونَ . ألا وإنَّ مَن أدرَكَها مِنّا يَسري فيها بِسِراجٍ مُنيرٍ ، ويَحذو فيها عَلى مِثالِ الصّالِحينَ ؛ لِيَحُلَّ فيها رِبقاً ، ويُعتِقَ فيها رِقًّا ، ويَصدَعَ شَعباً ^۱ ويَشعَبَ صَدعاً في سُترَةٍ عَنِ النّاسِ ، لا يُبصِرُ القائِفُ أثَرَهُ ولَو تابَعَ نَظَرَهُ . ثُمَّ لَيُشحَذَنَّ فيها قَومٌ شَحذَ القَينِ ^۲ النَّصلَ ^۳ ، تُجلى بِالتَّنزيلِ أبصارُهُم ، ويُرمى بِالتَّفسيرِ في مَسامِعِهِم ، ويُغبَقونَ ^۴ كَأسَ الحِكمَةِ بَعدَ الصَّبوحِ. ^۵

۱۲۷۶.الإمام الباقر عليه السلام :إذا قامَ قائِمُنا وَضَعَ اللّهُ يَدَهُ عَلى رُؤسِ العِبادِ فَجَمَعَ بِها عُقولَهُم وكَمُلَت بِهِ أحلامُهُم. ^۶

۱۲۷۷.الغيبة للنعماني عن الفضيل بن يسار :سَمِعتُ أبا عَبدِاللّهِ عليه السلام يَقولُ : إنَّ قائِمَنا إذا قامَ استَقبَلَ مِن جَهلِ النّاسِ أشَدَّ مِمَّا استَقبَلَهُ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله مِن جُهّالِ الجاهِلِيَّةِ .
قُلتُ : وكَيفَ ذاكَ ؟
قالَ : إنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله أتَى النّاسَ وهُم يَعبُدونَ الحِجارَةَ وَالصُّخورَ وَالعيدانَ وَالخَشَبَ المَنحوتَةَ ، وإنَّ قائِمَنا إذا قامَ أتَى النّاسَ وكُلُّهُم يَتَأَوَّلُ عَلَيهِ كِتابَ اللّهِ يَحتَجُّ عَلَيهِ بِهِ . ثُمَّ قالَ : أما وَاللّهِ لَيُدخِلَنَّ عَلَيهِم عَدلَهُ جَوفَ بُيوتِهِم كَما يَدخُلُ الحَرُّ وَالقُرُّ ! ^۷