129
دانش نامه عقايد اسلامي ج2

ز ـ روگردانى

قرآن

«گذشت ، پيشه كن و به [ كار] پسنديده فرمان بده و از نادان، رُخ برتاب» .

حديث

۱۱۵۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :حكيم ترين انسان ، كسى است كه از مردمِ نادان بگريزد .

۱۱۵۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مردمان ، دو گروه اند : مؤمن و نادان . مؤمن را ميازار و با نادان، همنشينى مكن .

۱۱۵۷.امام على عليه السلام :ناسپاسى كردن نعمت، پستى است و همنشينى با نادان، ناخجستگى .

۱۱۵۸.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: نزديكى به نادان و همسايگى با او، تو را از شرّش ايمن نمى دارد ؛ زيرا هر چه به آتشْ نزديك تر باشى ، خطر سوختن برايت بيشتر است .

۱۱۵۹.امام على عليه السلام :با كسى كه از خرد ، بى بهره است ، مصاحبت مكن و كسى را كه بى ريشه است، يار خود مگير؛ زيرا آن كه خردمند نيست، از جايى كه گمان مى كند به تو سود مى رساند، به تو زيان خواهد زد و آن كه بى ريشه است، به هر كه به او خوبى كند، بدى روا مى دارد .

۱۱۶۰.امام على عليه السلام :درباره كسى كه از خرد ، بى بهره است، خيرخواهى مكن و به كسى
كه بى ريشه است، اعتماد منما ؛ زيرا آن كه خرد ندارد، از جايى كه گمان مى كند خيرخواهى مى كند ، ضرر مى زند ، و كسى كه بى ريشه است، به جاى درست كردن ، ويران مى سازد .


دانش نامه عقايد اسلامي ج2
128

ز ـ الإِعراض

الكتاب

«خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأعْرِضْ عَنِ الْجَـهِلِينَ» . ۱

الحديث

۱۱۵۵.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :أحكَمُ النّاسِ مَن فَرَّ مِن جُهّالِ النّاسِ. ۲

۱۱۵۶.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّمَا النّاسُ رَجُلانِ : مُؤمِنٌ وجاهِلٌ ، فَلا تُؤذِ المُؤمِنَ ، ولا تُجاوِرِ الجاهِلَ. ۳

۱۱۵۷.الإمام عليّ عليه السلام :كُفرُ النِّعمَةِ لُؤمٌ ، وصُحبَةُ الجاهِلِ شُؤمٌ. ۴

۱۱۵۸.عنه عليه السلامـ فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ ـ: لا يُؤمِنَنَّكَ مِن شَرِّ جاهِلٍ قَرابَةٌ ولا جِوارٌ ، فَإِنَّ أخوَفَ ما تَكونُ لِحَريقِ النّارِ أقرَبُ ما تَكونُ إلَيها. ۵

۱۱۵۹.عنه عليه السلام :لا تَصحَب مَن فاتَهُ العَقلُ ، ولا تَصطَنِع مَن خانَهُ الأَصلُ ، فَإِنَّ مَن لا عَقلَ لَهُ يَضُرُّكَ مِن حَيثُ يَرى أنَّهُ يَنفَعُكَ ، ومَن لا أصلَ لَهُ يُسيءُ إلى مَن يُحسِنُ إلَيهِ. ۶

۱۱۶۰.عنه عليه السلام :لا تَنتَصِح بِمَن فاتَهُ العَقلُ ، ولا تَثِق بِمَن خانَهُ الأَصلُ ، فَإِنَّ مَن فاتَهُ العَقلُ
يَغُشُّ مِن حَيثُ يَنصَحُ ، ومَن خانَهُ الأَصلُ يُفسِدُ مِن حَيثُ يُصلِحُ. ۷

1.الأعراف : ۱۹۹ .

2.كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۴ ص ۳۹۵ ح ۵۸۴۰ ، الأمالي للصدوق : ج ۷۳ ص ۴۱ وفيه «أحلم» بدل «أحكم» وكلاهما عن يونس بن ظبيان عن الإمام الصادق عن آبائه عليهم السلام ، معاني الأخبار : ص ۱۹۶ ح ۱ عن أبي حمزة الثمالي عن الإمام الصادق عن آبائه عليهم السلام عنه صلى الله عليه و آله ، مشكاة الأنوار : ص ۲۴۱ ح ۶۹۸ ، بحار الأنوار : ج ۱ ص ۲۰۲ ح ۱۳ .

3.المعجم الأوسط : ج ۸ ص ۳۰۲ ح ۸۶۹۸ ، حلية الأولياء : ج ۵ ص ۱۷۴ كلاهما عن عبداللّه بن عمرو .

4.تحف العقول : ص ۸۰ ، عيون الحكم والمواعظ : ص ۳۹۶ ح ۶۷۰۱ ، بحار الأنوار : ج ۷۷ ص ۲۸۷ ح ۱ .

5.شرح نهج البلاغة : ج ۲۰ ص ۳۰۵ ح ۴۹۸ .

6.غرر الحكم : ح ۱۰۳۸۳ ، عيون الحكم والمواعظ : ص ۵۲۶ ح ۹۵۸۴ وفيه «تصاحب» بدل «تصحب» .

7.غرر الحكم : ح ۱۰۳۹۹ ، وفي طبعة النجف : ص ۳۴۱ «لا تنصح» ، عيون الحكم والمواعظ : ص ۵۲۷ ح ۹۵۹۳ نحوه.

  • نام منبع :
    دانش نامه عقايد اسلامي ج2
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همکاری: رضا برنجكار، ترجمه: عبدالهادى مسعودى، مهدى مهریزى، على نقى خدایارى، محمّد مرادی و جعفر آریانی
    تعداد جلد :
    10
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 57031
صفحه از 618
پرینت  ارسال به