۴۶۱.امام على عليه السلام :هرگاه دنيا به كسى رو كند ، خوبى هاى ديگران را نيز به او عاريت مى دهد و هرگاه از او برگردد ، خوبى هاى خودش را هم از او مى گيرد.

۴۶۲.امام صادق عليه السلام :هرگاه دنيا به قومى رو كند ، خوبى هاى ديگران بر قامت آنان پوشانده مى شود و هرگاه پشت كند ، خوبى هاى خودشان هم از آنان رُبوده مى شود.

۴۶۳.امام على عليه السلام :دنيا ، به سان شخص جوينده مى آيد و همانند شخص گريزنده مى رود و چون شاهان ، پيوند برقرار مى كند و مانند كسى كه عجله دارد ، جدا مى شود.

۴۶۴.امام على عليه السلام ـ در توصيف دنيا ـ :دنيا ، اگر روى آورد ، مى فريبد و اگر پشت كند ، زيان مى زند.

۴۶۵.امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ :دنيا وقتى مى آيد ، سوار بر الاغى كُند رو ، مى آيد و وقتى مى رود ، با بُراق ^۱ مى رود.

۴۶۱.عنه عليه السلام :إذا أقبَلَتِ الدُّنيا عَلى أحَدٍ أَعارَتهُ مَحاسِنَ غَيرِهِ ، وإذا أدبَرَت عَنهُ سَلَبَتهُ مَحاسِنَ نَفسِهِ . ^۱

۴۶۲.الإمام الصادق عليه السلام :إذا أقبَلَت دُنيا قَومٍ كُسوا مَحاسِنَ غَيرِهِم ، وإذا أدبَرَت سُلِبوا مَحاسِنَ أنفُسِهِم . ^۲

۴۶۳.الإمام عليّ عليه السلام :إنَّ الدُّنيا تُقبِلُ إقبالَ الطّالِبِ ، وتُدبِرُ إدبارَ الهارِبِ ، وتَصِلُ مُواصَلَةَ المُلوكِ ، وتُفارِقُ مُفارَقَةَ العَجولِ . ^۳

۴۶۴.عنه عليه السلام ـ في وَصفِ الدُّنيا ـ:إن أقبَلَت غَرَّت ، وإن أدبَرَتَ ضَرَّت . ^۴

۴۶۵.عنه عليه السلام ـ فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ ـ :إذا أقبَلَتِ الدُّنيا أقبَلَت عَلى حِمارٍ قَطوفٍ ^۵ ، وإذا أدبَرَت أدبَرَت عَلَى البُراقِ ^۶ . ^۷