د ـ مجسّم شدن دنيا در روز قيامت
۴۵۹.التحصين ـ به نقل از ابن عبّاس ـ :روز قيامت، دنيا را در هيئت پيرزنى چشم آبى و سپيد موى با نيش هايى بيرون زده و قيافه اى زشت و بدريخت مى آورند و آن را بر خلايق نزديك مى كنند. سپس [ خداوند [مى گويد: «اين را مى شناسيد؟» .
خلايق مى گويند: پناه به خدا از اين كه او را بشناسيم!
مى گويد: «اين ، همان دنياست كه با آن به يكديگر فخر مى فروختيد و به خاطر آن ، از يكديگر پيوند خويشاوندى مى بُريديد و براى آن ، با يكديگر حسادت مى ورزيديد و كينه توزى مى كرديد و فريب خورديد».
سپس او را به دوزخ پرتاب مى كنند و دنيا مى گويد: پروردگارا ! پيروانم و دنباله روانم [ چه مى شوند ]؟
خداوند مى فرمايد: «پيروان و دنباله روانش را نيز به او ملحق كنيد».
ر . ك : ص۳۳۱ ح۴۹۰ و۳۳۵ ح ۴۹۶ و ۴۹۷.
۱ / ۷
اقبال و ادبار دنيا
۴۶۰.امام على عليه السلام :دنيا ، گاه تصادفاً به نادان روى مى آورد و به حق ، از خردمند بر مى گردد. پس اگر با وجود نادانى ات ، بهره اى از دنيا به تو رسيد يا با وجود خردمندى ات ، به مطلوبى از آن دست نيافتى، مبادا اين امر ، تو را وا دارد كه به
نادانى رغبت كنى و به خِرد و دانايى پشت نمايى كه اين ، تو را بى مقدار مى كند و به نابودى مى كشاند.
