۲۳۱.تهذيب الاحكام ـ به نقل از ابو حمزه ثمالى ـ :اين دعا را از امام باقر عليه السلام كه آن را دعاى جامع مى ناميد، فرا گرفتم:
«به نام خداوند مهرگستر مهربان... بار خدايا! از تو درخواست مى كنم كه تا زنده هستم، زندگى ام را در رفاه و آسايش قرار دهى، به طورى كه با آن
بر طاعت تو توانا باشم و به خشنودى (/ بهشت) تو نايل آيم و فردا[ى قيامت [از جانب تو به سراى زندگانى [بهشت] بروم.
بار خدايا! روزى حلالى نصيبم كن كه در حدّ كفايت من باشد و رزقى كه مرا به سركشى بكشاند ، روزى ام مكن و به فقرى گرفتارم مساز كه باعث رنج و سختى من گردد، در آخرت ، بهره اى فراوان عطايم كن و در دنيا ، زندگى فراخ و خوش و گوارا. دنيا را بر من زندان مگردان و جدايى آن را مايه اندوهم قرار مده. مرا از فتنه آن ، در پناه خود دار و اعمالم را در آن ، بپذير و تلاشم را در آن ، شايان تقدير قرار ده.
بار خدايا! هركس در دنيا نسبت به من قصد سوء كرد ، تو قصد او كن و هركس در آن برايم نقشه كشيد ، برايش نقشه بكش.