۱۶۴.عيسى عليه السلام :خداوند ، دنيا را به شما داده است تا در آن براى آخرت ، كار كنيد . آن را به شما نداده است كه از آخرت ، بازتان دارد. آن را براى شما گسترانيده است تا بدانيد كه آن را كمكْ كارِ شما در عبادت قرار داده ؛ نه اين كه كمك كارِ شما در گناهان قرار داده باشد. شما را در دنيا به طاعت خويش فرمان داده و در آن ، به معصيت خويش فرمانتان نداده است به واسطه آن ، شما را بر حلال كمك كرده و به وسيله آن ، حرام را براى شما حلال نساخته است. دنيا را براى شما وسعت بخشيده تا در آن به يكديگر رسيدگى كنيد و برايتان وسعت نبخشيده كه در آن ، از يكديگر ببُريد.

۱۶۵.امام على عليه السلام :بدانيد كه امروز ، روز آماده سازى (خودسازى) است و فردا ، [روز [مسابقه. بدانيد كه جايزه اين مسابقه ، بهشت است و خطّ پايان [براى بازنده] ، آتش.

۱۶۶.امام على عليه السلام :دنيا ، آخرين ديدرسِ شخص كور[دل] است و از آنچه فرا سوى آن است ، چيزى نمى بيند ؛ امّا شخص بينا ، نگاهش از دنيا فراتر مى رود و مى داند كه سراى حقيقى ، در وراىِ اين دنياست. پس، بينا از دنيا دل بر مى كَنَد و كوردل ، به آن رو مى كند. بينا ، از آن توشه بر مى گيرد و كوردل ، براى آن توشه فراهم مى آورد.

۱۶۷.امام على عليه السلام :با دنياست كه آخرت به دست مى آيد.

۱۶۴.عيسى عليه السلام :إنَّما أعطاكُمُ اللّهُ الدُّنيا لِتَعمَلوا فيها لِلآخِرَةِ ولَم يُعطِكُموها لِتَشغَلَكُم عَنِ الآخِرَةِ ، وإنَّما بَسَطَها لَكُم لِتَعلَموا أنَّهُ أعانَكُم بِها عَلَى العِبادَةِ ولَم يُعِنكم بِها عَلَى الخَطايا ، وإنَّما أمَرَكُم فيها بِطاعَتِهِ ولَم يَأمُركُم فيها بِمَعصِيَتِهِ ، وإنَّما أعانَكُم بِها عَلَى الحَلالِ ولَم يُحِلَّ لَكُم بِهَا الحَرامَ ، وإنَّما وَسَّعَها لَكُم لِتَواصَلوا فيها ، ولَم يُوَسِّعها لَكُم لِتَقاطَعوا فيها . ^۱

۱۶۵.الإمام عليّ عليه السلام :ألا وإنَّ المِضمارَ اليَومَ وَالسِّباقَ غَدا ، ألا وإنَّ السُّبقَةَ الجَنَّةُ وَالغايَةَ النّارُ . ^۲

۱۶۶.عنه عليه السلام :إنَّمَا الدُّنيا مُنتَهى بَصَرِ الأَعمى ؛ لا يُبصِرُ مِمّا وَراءَها شَيئا ، وَالبَصيرُ يَنفُذُها بَصَرُهُ ويَعلَمُ أنَّ الدّارَ وَراءَها ، فَالبَصيرُ مِنها شاخِصٌ ، وَالأَعمى إلَيها شاخِصٌ ، وَالبَصيرُ مِنها مُتَزَوِّدٌ ، وَالأَعمى لَها مُتَزَوِّدٌ . ^۳

۱۶۷.عنه عليه السلام :بِالدُّنيا تُحرَزُ ^۴ الآخِرَةُ . ^۵