۵۴۹.امام على عليه السلام :دنياخواهى ، موجب دشمنى مى شود.
ر . ك : ج۲ ص۱۶۳ (فصل پنجم: رهنمودهايى براى رسيدن به زهد) .
۳ / ۲
بر حذر داشتن از لذّت هاى دنيا
الف ـ لذّت هاى دنيا رنج اند
۵۵۰.امام على عليه السلام :تن درستى دنيا ، بيمارى است و لذّت هايش ، دردند.
ب ـ لذّت هاى دنيا تيرگى آورند
۵۵۱.امام على عليه السلام :همانا دنيا وارونه و باژگونه است: خوشى هايش تيرگى مى آورند و بخشش هايش اندوه مى آورند (/ گلوگيرند) ، و زندگى اش رنج است و بقايش فنا. جوينده خود را بى اختيار مى برد، و سوار خويش را به خاك هلاكت مى افكند. به كسى كه به او اعتماد كند ، خيانت مى ورزد و كسى را كه بدان آرام گيرد ، بى قرار (پريشان خاطر) مى سازد. اتحاد آن ، به پراكندگى مى انجامد و پيوندش ، به جدايى.
ج ـ گواراى دنيا ، شور است
۵۵۲.امام على عليه السلام ـ در توصيف دنيا ـ :قدرتش نوبتى است، عيشش تيره است، گوارايش شور است، شيرينش تلخ است، غذايش زهر است، ريسمان هايش پوسيده است، زنده اش دست خوش مرگ است، سالمش در معرض بيمارى
است ، دارايى اش از كف رفتنى است، قدرتمندش شكست خوردنى است ، ثروتمندش اسير [رنج و گرفتارى] است، و پناهنده به آن ، تاراج شونده است.
