۴۶۶.امام على عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
هركه دنيا را از سَرِ خوشى بستايد ،/ سوگند به جانم كه به زودى آن را خواهد نكوهيد .
دنيا ، هرگاه بيايد ، مايه گرفتارى آدمى است/ و هرگاه پشت كند ، آه و افسوس هايش بسيار است .

ر . ك : ج۲ ص۱۱۳ (آسايش زندگى / خدمت گزارى دنيا) .

۴۶۶.عنه عليه السلام ـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :
فَمَن يَحمَدُ الدُّنيا بِعَيشٍ يَسُرُّهُ فَسَوفَ لَعَمري عَن قَليلٍ يَلومُها
إذا أقبَلَت كانَت عَلَى المَرءِ فِتنَةً وإن أدبَرَت كانَت كَثيراً هُمومُها ^۱

راجع : ج۲ ص۱۱۲ (رفاه العيش / خدمة الدنيا) .