۲۰۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس يك روز را از [ماه] رمضان به خاطر خدا روزه بگيرد ، پاداش روزه اش به قدرى است كه اگر همه مردم دنيا از آغاز تا فرجام دنيا ، گرد آيند ، وى مى تواند آنان را سير و سيراب نمايد ، بدون آن كه از بهشتيان ، اندكى درخواست كند .
۲۱۰.فضائل الأشهر الثلاثة ـ به نقل از ضحّاك ، از امام على عليه السلام ـ :پيامبر خدا فرمود : «شعبان ، ماه من است و ماه رمضان ، ماه خداست . پس هر كه ماه مرا روزه بدارد ، در روز قيامت ، شفيع او خواهم بود . و هر كس ماه خدا را روزه بدارد ، خداوند در گور ، وحشت او را به اُنس ، تبديل مى كند ؛ تنهايى او را [به اُنس خود ]پيوند مى دهد ؛ و او از گور خويش سفيدرو بيرون مى آيد و نامه عمل را به دست راستش و جاودانگى [در بهشت ]را در دست چپش مى گيرد ، تا آن كه در پيشگاه پروردگارش مى ايستد .
خداوند مى فرمايد : بنده من! .
مى گويد : لبّيك ، سرورم!
مى فرمايد : براى من ، روزه گرفتى؟ .
مى گويد : آرى ، سرورم!
خداوند متعال مى فرمايد : دست بنده ام را بگيريد و نزد پيامبرم ببريد .
او را نزد من مى آورند . من به او مى گويم : ماه مرا روزه گرفتى؟
مى گويد : آرى .
پس مى گويم : من امروز ، تو را شفاعت مى كنم .
پس خداى متعال مى فرمايد : من از حقوق خودم به خاطر بنده ام گذشتم ؛ امّا درباره حقوق مردم : پس هر كه از او درگذرد ، عوض آن بر من است تا آن كه راضى شود » .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «پس ، دست او را مى گيرم و وى را به صراط مى برم . صراط را لغزنده مى يابم ، به گونه اى كه پاى خطاكاران بر آن استوار نمى ماند . [آن جا نيز] دست او را مى گيرم .
مأمور صراط به من مى گويد : اى پيامبر خدا! اين كيست؟
مى گويم : فلانى است ، از امّت من . در دنيا به خاطر رسيدن به شفاعتم ، ماه مرا روزه گرفته است و به خاطر رسيدن به وعده الهى ، ماه خدا را روزه داشته است .
پس با عفو الهى از صراط مى گذرد تا آن كه به درِ دو بهشت مى رسد .
من مى خواهم تا بهشت را براى او بگشايند . رضوان (نگهبان بهشت) مى گويد : ما فرمان يافته ايم كه بهشت را براى تو و براى امّت تو بگشاييم» .
[راوى گويد : سپس امير مؤمنان عليه السلام فرمود :] ماه پيامبر را روزه بگيريد تا شفيع شما باشد و ماه خدا را روزه بگيريد تا از شراب ناب و سر به مُهرِ بهشتى بنوشيد .
