۲ / ۱ ـ ۲
آشنايى با قرآن
قرآن:
بى گمان اين قرآن ، به راهى كه استوارترينِ راههاست، هدايت مى كند .
حديث:
۳۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه فتنه ها و آشوبها چون پاره هاى شبِ تار، شما را فراگرفت ، به قرآن روى آوريد؛ زيرا قرآن، شفيعى است كه شفاعتش پذيرفته است و گزارشگر بديهاست كه گفته اش [درباره آن كس كه بدان عمل نكرده] مورد تصديق است. هر كس آن را رهبر خود سازد ، او را به بهشت مى برد و هركس آن را پشت سر اندازد ، او را به دوزخ راند . قرآن، راهنمايى است كه به بهترين راه ، ره نمايد ، و كتابى است كه تفصيل و بيان [ حقايق ] و تحصيل [ مقاصد] در آن است، و آن است جداكننده [حقّ و باطل] ، و شوخى و لغو نيست ؛ ظاهرى دارد و باطنى ، كه ظاهرش حُكم است و باطنش علم . ظاهرش خرّم و زيباست و باطنش ژرف و ناپيدا . ستارگانى دارد و ستارگانش نيز ستارگانى . شگفتيهايش به شماره نيايند و غرايبش كهنه نشوند . در آن است چراغهاى هدايت و فروزانگاه حكمت، و دليل بر معرفت براى كسى كه راه آن را بداند.
پس بايد هر پژوهشگرى ديده انديشه خود را به همه سوى آن بچرخاند و نظر تأمل خود را تا [ ژرفاى مفاهيم عميق ] آن برساند .
۳۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس كه خدا نعمت حفظ كتاب خود را به او عطا كند و گمان كند كه به ديگرى نعمتى بزرگ تر از اين نعمتِ او داده شده است، بى گمان، نسبت به بزرگ ترين نعمت ، ناسپاسى كرده است.
