۱۳.امام على عليه السلامـ در پاسخ به سؤال از اينكه منظور از دوستان خدا در سخن خداى تعالى : «آگاه باشيد كه به يقين، دوستان و نزديكان خدا، نه بيمى [در عالم آخرت ]بر آنان مى رود و نه اندوهى خواهند داشت» ـ: آنان، مردمى اند كه در عبادت خداوند متعال، اخلاص مى ورزند و چون مردمْ ظاهر دنيا را مى بينند، آنان، باطن دنيا را مشاهده مى كنند و از اين رو، آينده آن را شناختند، در حالى كه ديگر مردم، فريفته امروز آن اند. پس، از دنيا آنچه را كه مى دانند به زودى آنان را ترك مى كند، ترك كردند و آنچه از آن را كه مى دانند به زودى آنان را مى ميرانَد، ميراندند.

۱۴.امام صادق عليه السلام :دوستان خدا، از همان زمانى كه خداوند، آدم عليه السلامرا آفريد، همواره در ضعف و اقليّت بوده اند.

۱۵.امام صادق عليه السلام :اى ابوبصير! خوشا به حال پيروان قائم ما كه در زمان غيبت او منتظر ظهورش هستند و در زمان ظهورش فرمانبردار اويند. آنان، دوستان خدايند كه نه بيمى بر آنان است و نه اندوهگين مى شوند.

۱۳.عنه عليه السلامـ لمّا سئل عن قول اللّه تعالى : «أَلاَ إِنَّ أَوْلِيَآءَ اللَّهِ لاَخَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ» فَقيلَ مَن هؤلاءِ؟ ـ: هُم قَومٌ أخلَصوا للّهِ تعالى في عِبادَتِهِ ، وَنَظَروا إلى باطِنِ الدُّنيا حِينَ نَظَرَ النّاسُ إلى ظاهِرِها ، فعَرَفوا آجِلَها حِينَ غَرَّ النّاسُ سِواهُم بِعاجِلِها ، فتَرَكوا مِنها ماعَلِموا أنّهُ سَيَترُكُهُم ، وأماتُوا مِنها ما عَلِموا أنّهُ سيُميتُهُم. ^۱

۱۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام:إنّ أولياءَ اللّهِ لَم يَزالوا مُستَضعَفِينَ قَليلينَ مُنذُ خَلَقَ اللّهُ آدَمَ عليه السلام. ^۲

۱۵.عنه عليه السلام:يا أبا بَصيرٍ ، طُوبى لِشِيعَةِ قائمِنا المُنتَظِرِينَ لِظُهورِهِ في غَيبَتِهِ ، وَالمُطيعينَ لَهُ في ظُهورِهِ ، اُولئكَ أولِياءُ اللّهِ الَّذينَ لا خَوفٌ عَلَيهِم وَلا هُم يَحزَنونَ. ^۳