جانبازى بسته بودند و على عليه السلام در سوگشان از عمق جان آه مى كشيد.
نمونه دوم ، ياران سالار شهيدان ، امام حسين عليه السلام هستند كه حضرت آنان را بهترينِ ياوران خوانده است .
عصر ما ، از نگاه امام خمينى قدس سره ، دوران ظهور سومين نمونه از اين دست بسيجيان است ؛ آنانى كه امام رحمهم الله به خلوص و صفايشان غبطه مى خورَد و بسيجى بودن را مايه افتخار خود در دنيا مى داند و از خدا مى خواهد تا او را در قيامت ، در صف آنان محشور نمايد :
من همواره به خلوص و صفاى بسيجيان غبطه مى خورم و از خدا مى خواهم تا با بسيجيانم محشور گرداند ؛ چرا كه در اين دنيا افتخارم اين است كه خود ، بسيجى ام. ^۱
بدان اميد كه ادامه دهندگان راه امام بتوانند با تقويت نهاد نورانى بسيج و تربيت هرچه بيشتر بسيجيان نمونه ، مقدّمات تحقّق كامل پيشگوييهاى قرآن را فراهم سازند و بدين سان ، انقلاب اسلامى ايران را به انقلاب جهانىِ اسلام به رهبرى امام عصر ـ أرواحنا فداه و عجّل اللّه فرجه ـ پيوند دهند.

عشقِ پيامبرانه ، نه عشقِ صوفيانه . محبّتى كه او را در برابر دوستان خدا ، فروتن ، و در برابر دشمنان او سرفراز مى دارد ؛ عشقى كه عاشق را براى استقرار آرمانها و ارزشهاى الهى و انسانى در جهان به پيكار وا دارد ، و «اذان شهادت و رشادت سردادن» و استوارى در برابر تهاجم تبليغاتى دشمنان خدا ، گواه صداقت عاشق در دعوى محبّت است .

بايسته هاى بسيج

دارا بودن آگاهيهاى دينى ، آگاهيهاى سياسى ، اخلاق شايسته و دورى از صفات نكوهيده ، به شرحى كه در فصل دوم حكمتنامه آمده ، مقدّمه و پيش نيازِ دستيابى به قلّه شكوهمند بسيج است.

مسئوليتهاى بسيجى

همچنين انجام دادن مسئوليتهاى فردى ، اجتماعى ، فرهنگى و نظامى كه در فصل سوم حكمتنامه بدان پرداخته ايم و نيز آنچه در فصل چهارم رازِ موفّقيت بسيجى شناخته شده است ، آثار و لوازم دستيابى به اين جايگاه بلند است .

بسيجيان نمونه

در فصل پنجم حكمتنامه ، دو نمونه از پيشتازان وصول به قلّه جايگاه بسيج ، معرّفى شده اند:
نمونه اوّل ، شمارى از يارانِ امير مؤمنان اند كه «شُرطة الخميس(نيروهاى ويژه)» ناميده مى شدند و با آن حضرت ، پيمان