۱ / ۸ ـ ۱۵
مجموعه زيان هاى زراندوزى
قرآن:
«پس از اين همه ، سخت دل و بدخو و بى تبار است * از آن رو كه داراى مال و پسران است * چون آيات ما بر او خوانده شود ، گويد كه افسانه هاى پيشينيان است .»
«آيا ديدى آن كس را كه به آيات ما كافر شد و گفت: البته به من مال و فرزند داده شود ؟»
«گويد : مالى فراوان را نابود كردم .»
«مرا با آن كه به تنهايى آفريدمش ، واگذار * و او را مال فراوان دادم * و پسرانى حاضر [نزد وى] .»
«و اما هر كه بخل ورزيد و بى نيازى نمود * و آن [وعده نيكو] را انكار كرد و دروغ انگاشت * پس به زودى او را براى راه دشوار آماده سازيم * و آن گاه كه هلاك شد ، مالش به كارش نيايد .»
«واى بر هر بدگوى طعنه زننده * آن كه مالى را فراهم ساخته ، آن را پياپى مى شمرد * مى پندارد كه مالش وى را جاويد و پاينده مى دارد .»
«بريده باد دو دست ابولهب؛ و نابود باد خود او * مالش و آن چه به دست آورده ، او را سود ندهد .»
حديث :
۱۸۰۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همانا در گردآورى مال ، پنج چيز است: رنج بردن در گردآوردنش ؛ غافل شدن از ياد خدا به سبب پرداختن به آن ؛ بيم از واگيرنده و رباينده آن ؛ تحمل كردن نام بخل بر خويش ؛ و جدايى از شايستگان براى [نگاه داشتِ] آن . و در بركنارى از مال ، پنج چيز است: آسايش جان از جست و جوى آن ؛ فراغت يافتن از حفظ آن و پرداختن به ياد خدا ؛ ايمن بودن از واگيرنده و رباينده آن ؛ موصوف شدن به كرم ورزى ؛ و همنشينى با شايستگان .
